นักวิจัยสถาบันวิจัยนานาชาติธรรมชัย ได้รับคัดเลือกให้ไปนำเสนองานวิจัยเกี่ยวกับวิธีการทำสมาธิ

นักวิจัยสถาบันวิจัยนานาชาติธรรมชัย สำนักพระปริยัติธรรม วัดพระธรรมกาย ได้รับคัดเลือกให้ไปนำเสนองานวิจัย เกี่ยวกับวิธีการทำสมาธิ ที่งานประชุมใหญ่ครั้งที่ 19 ของสมาคมพุทธศาสตร์นานาชาติ IABS

ถึงพระรัตนตรัยได้ไปสวรรค์

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ครั้งนั้น พระวิปัสสีพุทธเจ้าผู้เสด็จหลีกออกเร้นอยู่ในที่ลับ ได้ทรงพระปริวิตกเช่นนี้ว่า โลกนี้ถึงความยาก ย่อมเกิด แก่ ตาย และเวียนตายเวียนเกิดไม่รู้จบ ก็บุคคลไม่รู้ชัดถึงอุบายเครื่องพ้นทุกข์ คือ ชราและมรณะ การพ้นทุกข์ คือชราและมรณะนี้ จักปรากฏแต่เมื่อไร

วันนี้วันที่ 50 นับจากวันเข้าพรรษา : ในท้องมีพระ

นับจากวันเข้าพรรษามา 50 วันแล้ว ก็เหลืออีก 40 วัน ตอนต้นพรรษาเราได้ตั้งใจเอาไว้ว่า ให้พรรษานี้เป็น พรรษาแห่งการบรรลุธรรม คำเต็มคือบรรลุพระธรรมกาย ซึ่งมีอยู่ในตัวของมนุษย์ทุกคนในโลก จะรู้หรือไม่รู้ จะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ตาม ล้วนมีพระธรรมกายภายในทั้งสิ้น ซึ่งหน้าตาเหมือนกันหมด ลักษณะก็เหมือนกัน เป็นกายตรัสรู้ธรรม เป็นพระรัตนตรัยภายใน เป็นกายผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบานแล้ว เป็นที่พึ่งที่ระลึกของสรรพสัตว์ทั้งหลาย ของมวลมนุษยชาติทั้งปวงพรรษานี้ทุกคนก็จะต้องตั้งใจปฏิบัติให้พบพระให้ได้

บุญยิ่งใหญ่ที่ทำเองได้ง่ายๆ

แม้จะปลื้มใจกับบุญที่ได้ชักชวนผู้อื่นทำ อย่างไรเสียก็สู้บุญที่เราทำด้วยตัวเองไม่ได้ ความรู้สึกในใจบอกลูกอย่างนั้น แต่คนจนอย่างลูกจะไปเอาทรัพย์ที่ไหนมาทำบุญได้มากๆ พอคิดเช่นนี้ คำพูดของพระอาจารย์รูปหนึ่ง ที่ลูกเคยฟังธรรมจากท่าน ก็ดังขึ้นในใจ “บุญยิ่งใหญ่ที่ทำเองได้ง่ายๆ โดยไม่ต้องใช้ทรัพย์ก็มีอยู่นะ สมาธิ...ไงล่ะ” คำพูดนั้นเคยเป็นจุดเริ่มต้น ทำให้ลูกสนใจเริ่มหัดนั่งสมาธิ

ปริญญาใจ ที่ใฝ่หามานาน

กระทั่งปี พ.ศ.2537 ลูกเริ่มรู้จักหนทางสู่ปริญญาใจเป็นครั้งแรก จากกัลยาณมิตร ซึ่งเป็นคนพิเศษในดวงใจ คือ กัลยาณมิตร เสนิส บุศยพงศ์ชัย หรือ คุณเท่ห์ สามีของลูก (กำลังจะจบ ดร.ปีหน้านี้แล้วค่ะ) เขาชวนให้ลูกรู้จักวัดพระธรรมกาย โดยให้ฟังมงคลชีวิต 38ประการของพระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโว ยิ่งฟังยิ่งโดนใจ

การเป็นคนว่ายาก ไม่ดีเลยค่ะ

ลูก อยากจะขอฝากถึงนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา ทั่วโลก ว่า “การเป็นคนว่ายาก ไม่ดีเลยค่ะ” ในโลกนี้มีสิ่งต่างๆอีกมาก ที่เรายังไม่รู้ เมื่อไม่รู้ก็อย่าเพิ่งตัดสินว่า ดีหรือไม่ดี จงใช้การพิจารณาแบบกาลามสูตรดูก่อนเถิด มันเป็นจริงดังคำกล่าวของคุณครูไม่ใหญ่ที่ว่า “พวกเขาไม่รู้ว่า ตัวเองยังไม่รู้”

เด็กวิศวะ ขาลุย ผู้กลับมาตายรัง

เมื่อลูกละความขุ่นมัวได้อย่างสิ้นเชิง สักพักดวงธรรมก็เปล่งประกายสว่างเจิดจ้าขึ้นมา สว่างมากขึ้นๆเรื่อยๆและขยายใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆจนถึงขนาดคลุมตัวลูกไว้ได้ ลูกจรดใจลงไปในกลางความสว่างที่สุดซึ่งอยู่บริเวณกลางท้องของลูก สักครู่ลูกก็รู้สึกว่า เห็นเป็นองค์พระ

สกัดความโกรธได้ด้วยศูนย์กลางกาย

ปัจจุบันใจของลูกเย็นค่ะ ไม่โมโหใคร แต่ก่อนใครพูดอะไรที่ไม่สบอารมณ์ ก็ศอกกลับทันที ถ้าซ้ายมาก็ขวาไป แต่เดี๋ยวนี้มีอะไรก็ยิ้มกลับ รู้จักให้อภัย ถ้ามีอะไรที่พูดแรงไป ก็ยอมขอโทษ หรือบางครั้ง เจอหัวหน้าบ่นมากๆ ลูกก็จะภาวนา “สัมมา อะระหัง” ถ้าชักจะเกิดความโกรธก็มีจุดสกัด โดยนึกถึงมหาปูชนียาจารย์และเอาใจเข้ากลาง อารมณ์โกรธก็หายในทันที ความจำในวัยนี้ก็ยังเยี่ยม ใครๆก็รุมรัก แถมงานก็เปี่ยมประสิทธิภาพ

ไม่มีนิมิตหมาย

เธอมีอาชีพครู...ในวัยเด็ก เธอเคยมีประสบการณ์ภายใน ทั้งๆที่ไม่รู้จักการนั่งสมาธิมาก่อนเลย...ครั้งหนึ่ง เพื่อนคนหนึ่งของเธอนัดกันว่าจะมาวัดด้วยกัน สุดท้ายเพื่อนไม่ได้มา ต่อมาเพื่อนคนนี้ได้ตัดสินใจฆ่าตัวตาย เป็นเหตุให้เธอนึกถึงคำสอนของคุณครูไม่ใหญ่ และตั้งใจฝึกสมาธิอย่างเต็มที่ และสม่ำเสมอ...ร่วมกันศึกษาเรื่องราวชีวิตของเธอ ในแบบของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

ผลการปฏิบัติธรรมจากไต้หวัน

ก่อนหน้านี้ ผมเคยเข้าใจว่าคนจะนั่งสมาธิบรรลุธรรมได้ ต้องนั่งตัวตรง ต้องศึกษามามาก มีภูมิปัญญามหาศาล มีหลักการในชีวิตมากมาย แต่พอผมได้ฟังว่า แค่วางใจสบายๆก็สามารถเข้าถึงได้ ผมยอมรับเลยว่าตอนนั้นไม่เชื่อเลย จนกระทั่งวันที่ผมได้เห็นดวงใสๆ ผมจึงเปลี่ยนความคิดของผมทั้งหมด ผมรู้แล้วว่า "การทำสมาธิไม่เกี่ยวกับ IQ แต่ขอเพียงทำถูกวิธีเท่านั้น" หลังจากนั้นเป็นต้นมาผมจึงรักการนั่งสมาธิมาก