เมื่อผู้จัดการรับข้อมูลมากจนเกินจัดการได้

พลิกชีวิตด้วยบุญกฐิน ตอน เถ้าแก่ วัยกระเปี๊ยก

ผมเรียนรู้การเป็นเถ้าแก่ตั้งแต่ตัวกระเปี๊ยก เพราะตอนผมอายุ 15 ปี ผมก็ต้องเปิดแผงลอยขายของเล่นตามตลาดนัดด้วยตัวเอง ซึ่งผมบริหารงานเองทั้งหมด ตั้งแต่ไปหาซื้อของที่สำเพ็ง หาที่ตั้งแผงลอย คือ ทำเองทุกอย่าง และพอขายได้ก็เอามาทำบุญตั้งแต่ 1 บาท 20 บาท ถึง 100 บาทครับ แต่หลังจากคุณพ่อเสียแล้ว ผมก็ต้องหางานที่มีรายได้เพิ่มขึ้น คือ หลังเลิกเรียน..ก็มาทำงานติดต่อลูกค้าให้กับบริษัทฝึกอบรมสัมมนาแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นงานด้านการตลาด ซึ่งช่วงนั้นผมอายุแค่ 18 ปีเท่านั้น

บุพกรรมใดที่ทำให้ต้องมาเป็นคนรับใช้

บุพกรรมใดที่ทำให้ลูกต้องมาทำงานเป็นคนรับใช้ และลูกจะแก้ไขวิบากกรรมนี้อย่างไรคะ

"พิศาล จอโภชาอุดม"เอ็มดี"กสท" สวดมนต์..ฝึกสมาธิ..คลายเครียด

อานุภาพหลวงปู่วัดปากน้ำ ภาษีเจริญ ตอน รอดตายเพราะสร้างอนุสรณ์สถานมหาวิหารหลวงปู่

หลวงพ่อเจ้าคะ ตลอดชีวิตของลูกก็ไม่เคยมีความทุกข์อะไรแบบสาหัสสากันเลยค่ะ จนกระทั่งปลายปี พ.ศ.2558กรรมนำพาให้โชคร้ายเข้ามาในชีวิตแบบเฉียบพลัน คือ ลูกสาวคนเดียวที่ลูกรักดั่งชีวิต ซึ่งกำลังมีอนาคตในหน้าที่การงานเพราะเป็นถึงผู้จัดการ แต่อยู่ๆ ก็มีอาการจำอะไรไม่ได้ พูดวนไปวนมา จนเพื่อนที่ทำงานเขาถามว่า..

องค์พระภายใน พิสูจน์ได้ถ้าใจหยุดนิ่ง

พระธรรมทายาท วสันต์ เสฏฺฐวีโร อายุ 48 ปี จากศูนย์อบรมวัดพระธรรมกาย ระเบียง 3 กลุ่ม 6 ก่อนมาบวชทำงานเป็นผู้จัดการฝ่ายผลิต ของบริษัท Art of living

ต้องบวชอย่างมีอุดมการณ์เพื่อคุณค่าสูงสุดของชีวิต

ก่อนมาบวช ผมทำงานเป็นผู้จัดการแผนกขายอุปกรณ์การแพทย์ ชีวิตของผมไม่มีอะไรหวือหวา ไม่ได้มีชีวิตที่ดีจนสุดโต่ง หรือร้ายจนสุดขั้ว

ผมจะคอยปกป้องพระพุทธศาสนา

ก่อนหน้านี้ ใครเห็นกระผมเป็นต้องทำความเคารพ เพราะกระผม คือ ท่านผู้จัดการ และมีลูกน้องมากมาย เป็นตัวแทนบริษัทในต่างประเทศ กระผมรู้ดีว่าลูกน้องยังต้องการความรู้ความสามารถของกระผมเพื่อดำเนินธุรกิจข้ามชาติต่อไป แต่กระผมก็มีเหตุผลที่ทำให้กล้ามาบวช คือ ถ้าเราไม่ช่วยรักษาพระพุทธศาสนาไว้เสียแต่ตอนนี้ ก็คงไม่มีวัดไว้สร้างคนดี แล้วเราจะดำเนินธุรกิจบนโลกที่ไร้คนดีได้อย่างไร

คนเก่งเมืองระยอง

ต่อมา ได้ฟังเทศน์จาก พระอาจารย์อารักษ์ พูดถึงคุณยายอาจารย์ว่า คุณยายเคยเป็นผู้จัดการบ้าน วันๆกว่าจะได้นั่งสมาธิต้องทำงานบ้านให้เสร็จก่อน เวลานั่งก็ต้องแอบๆนั่ง ส่วนพวกเราแสนจะสบายทุกอย่าง กินนอนนั่งอย่างสบาย ถ้าเข้าไม่ถึงก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร บทเทศน์นั้นส่งพลังคำพูดมาสู่ใจลูกให้ฮึดสู้ว่า “ครูอย่างยายยังทำได้ ศิษย์อย่างเราก็ต้องทำได้” จึงเพิ่มชั่วโมงหยุดนิ่งใจอย่างเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ

เป้าหมายของชีวิต

เนื่องจากดิฉันเป็นผู้จัดการ ต้องบริหารธุรกิจ งานจึงยุ่งมากทุกวัน, รังแต่จะทำให้กายใจเหนื่อยล้า แต่ทุกเวลาดิฉันไม่เคยลืมที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อทัตตชีโวเคยสอนไว้เลยว่า การปฏิบัติธรรมต้องทำคู่ไปกับใจให้ตลอด เมื่อสะดวกก็ให้หลับตาเบาๆ นึกถึงดวงแก้วหรือองค์พระที่ตนเองชอบที่กลางกาย