แค่...นิ่งๆ เท่านั้นเอง
ทรายก็มององค์พระต่อไปอีก โดยใช้สูตรเดิม คือ นิ่งๆ เพราะถ้าใจยิ่งนิ่งมากเท่าไร ภาพองค์พระจะถูกปรับให้ชัดขึ้นเองแบบอัตโนมัติ องค์พระก็จะชัดสว่างขึ้นเอง หากยิ่งนิ่งมากก็จะสามารถเห็นรายละเอียดขององค์พระได้มากขึ้น โดยที่ไม่ต้องไปบังคับอะไรเลยค่ะ ทรายทำใจนิ่งๆ จนกระทั่งเกิดความรู้สึกเข้าไปอยู่ภายใน
25 พ.ค.เชิญร่วมพิธีเปิดวัดพระธรรมกายบาวาเรีย
ตอนนี้...ลูกหายสงสัยแล้วค่ะ
แต่พอลูกเริ่มจ้องก็จะหายไป ถ้ามองหาจะหาไม่เจอค่ะ แต่ถ้าปล่อยไปทำเหมือนไม่สนใจ ก็จะเห็นดวงแก้วอยู่ที่ศูนย์กลางกายเหมือนเดิมค่ะ จากที่ลูกเคยสงสัยว่า ศูนย์กลางกายอยู่ที่ไหน ดวงแก้วใสเป็นอย่างไร และที่ว่ามองเห็นดวงแก้วกลางท้อง เห็นได้อย่างไร ตอนนี้ลูกหายสงสัยแล้วค่ะ
มงคลที่ ๑๕ บำเพ็ญทาน - คิดก่อน พูดก่อน ทำก่อน ได้ก่อน
กุฎุมพีชื่อว่า เวเทหะ มีทรัพย์สมบัติ ๘๐ โกฏิ เป็นผู้มีศรัทธาในพระพุทธศาสนามากได้เข้าไปถวายนมัสการพระบรมศาสดาและกราบทูลถามว่า "วันพรุ่งนี้ ขอพระองค์ทรงเมตตารับภิกษาของข้าพระองค์เถิด" พระบรมศาสดาตรัสว่า "มี ๖,๘๐๐,๐๐๐ รูป"แม้จะมีพระภิกษุสงฆ์มากมายถึงเพียงนี้ อุบาสกก็ไม่วิตกกังวล กลับมีความปีติเบิกบานใจ ที่จะได้ถวายทานแด่ภิกษุจำนวนมากมายถึงเพียงนั้น
เบื้องหลังความสุขและความสำเร็จทั้งปวง
คุณครูไม่ใหญ่เคยบอกว่า “หากเรามีบุญมาก เราจะทำอาชีพอะไร เราก็จะอยู่ตรงยอดของอาชีพนั้น” เมื่อก่อนลูกไม่เข้าใจ แต่เดี๋ยวนี้ลูกเข้าใจแล้ว ไม่ว่าอาชีพครู เราก็เป็นยอดของครู อาชีพนักธุรกิจ เราก็เป็นยอดของนักธุรกิจ หรือแม้แต่การเป็นผู้นำบุญ มีหลายคนบอกว่าลูกเป็น Wonderful Amazing Woman แต่ลูกบอกว่า เปล่าเลย ลูกก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง แต่มีหัวใจที่แข็งแกร่งและมุ่งมั่น อาศัยแต่ “บุญ” เท่านั้น คือ สิ่งที่อยู่เบื้องหลังความสุขและความสำเร็จทั้งปวง
ฝากเร็วได้เร็ว...ฝากช้าได้ช้า
ผมกราบขอบพระคุณ พระเดชพระคุณหลวงพ่อมากๆนะครับ ที่ทำให้ผมและครอบครัวได้มีส่วนในบุญใหญ่ สร้างหลังคามหารัตนวิหารคด ผมคิดว่า การทำบุญก็เหมือนกับการฝากเงินกับธนาคาร คือ ถ้าเราฝากเร็ว เราก็จะได้ดอกเบี้ยเร็ว ถ้าฝากช้า ก็จะได้ดอกเบี้ยช้า ครอบครัวของผมเลือกที่จะฝากเร็วครับ
เวสสันดรชาดก ตอนที่ ๑ ( ปฐมเหตุ )
พระบรมโพธิสัตว์ได้ดำรงตนเป็นแบบอย่างนักสร้างบารมี ตั้งแต่ประสูติจากพระครรภ์ของพระมารดา ก็แบพระหัตถ์ออก และกล่าวกับพระมารดาว่า"เสด็จแม่ มีสิ่งใดให้ลูกได้ทำทานบ้าง" นี่..พระองค์เกิดมาเพื่อการนี้ เพื่อบ่มบารมีให้แก่รอบ ครั้นพระชนมายุได้เพียง ๘ ชันษา ประทับอยู่บนปราสาทตามลำพัง ทรงคิดที่จะบริจาคทานว่า "เราพึงให้หัวใจ ดวงตา เนื้อ เลือด และร่างกายที่มีอยู่ทั้งหมดนี้ หากใครมาขอเรา ให้เราได้ยิน เราก็จะพึงให้ด้วยความยินดี"
บุญสุดท้ายคือได้ถวายกฐินจักรพรรดิ
เธอเป็นกัลยาณมิตรให้คุณแม่ และญาติพี่น้อง ชักชวนให้คุณแม่ของเธอ สร้างพระธรรมกายประจำตัว และในช่วงท้ายของชีวิตของคุณแม่ เธอได้ชักชวนให้ท่านทำบุญกฐินจักรพรรดิ อานิสงส์ของบุญจะเป็นอย่างไร ทำไม เราต้องหมั่นสั่งสมบุญ บุญ-บาปมีผลต่อชีวิตหลังความตายจริงหรือ
