ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 166

มโหสถระดมคนงานราว ๖,๐๐๐คน ให้ช่วยกันขุดกรวดทรายและดิน ขนออกมาด้วยกระทงหนังขนาดใหญ่ แล้วเทลงในแม่น้ำจนน้ำขุ่นคลัก แม่น้ำนั้นก็ไหลผ่านไปถึงปัญจาละนคร ชาวเมืองต่างได้รับความเดือดร้อน ก็พากันบ่นอุบว่า “โธ่เอ๋ย ไม่น่าเลย ตั้งแต่มโหสถมานี่ ยังไม่ทันไร ก็สร้างความลำบากให้พวกเราเสียแล้ว น้ำขุ่นคลักอย่างนี้ พวกเราจะไปหาน้ำใสๆ ดื่มกินกันได้ที่ไหน”

หลุมพรางบัตรพลาสติก

ถ้าใช้บัตรเครดิตเป็นก็ก่อให้เกิดประโยชน์ แต่ถ้าใช้ไม่ระมัดระวังอาจจะตกไปในบ่อนี้ได้

ปัญหามรดก

ตายไปเอาอะไรไปไม่ได้ คนที่ได้คือคนที่ยังอยู่ ปัญหาการแบ่งมรดกจึงมักเกิดขึ้นอยู่เสมอ

ซื้อของเงินผ่อน

คำถาม : เป็นการสมควรหรือไม่ที่จะซื้อของด้วยเงินผ่อน

พระพุทธศาสนามีคำสอนที่เป็นเคล็ดลับหลักประกันความสำเร็จของการทำงานอยู่บ้างไหม

ใครจะทำงานอะไรให้สำเร็จ ต้องเริ่มต้นตั้งแต่ ความเข้าใจถูก ก่อน จะทำไร่ไถนาก็ต้องเข้าใจเรื่องการทำไร่ไถนาให้ถูก จะขับรถก็ต้องทำความเข้าใจถูกเรื่องการขับรถ จะขายตรงก็ต้องมาทำความเข้าใจถูกเรื่องขายตรง จะทำอะไรก็ตาม ต้องเข้าใจงานที่จะทำให้ถูกให้ชัดก่อน

เอาบุญมาช่วย Call Upon Merit For Help

คนมีบุญมาก จะปกครองคนมีบุญน้อยทุกอย่างต้องอาศัยบุญอย่างเดียวมนุษย์เป็นเพียงหุ่นต้องพยายามหาบุญให้มากๆเอาบุญประคองทุกอย่างไม่เช่นนั้นก็อยู่อย่างมีความสุขไม่ได้ทุกสิ่งทุกอย่างบริบูรณ์อย่างนี้เพราะยายนึกถึงบุญ นั่งธรรมะเอาสมบัติตามคนให้มาช่วยอยู่เรื่อยๆ ให้ได้คนดีๆ มาช่วยงานพวกเรมนั่งธรรมะต้องนึกถึงบุญ

สะเก็ดข่าวสั้นทันปรโลก ตอนที่ 3

ภายหลังจากที่กองทัพของแคว้นของพระราชาองค์ที่ออกบวชได้รับทราบข้อมูลและสถานที่ตั้งของแหล่งเสบียงขนาดใหญ่ของทหารฝ่ายข้าศึกซึ่งแอบซ่อนและตั้งอยู่กลางหุบเขาแห่งหนึ่งในละแวกนั้นแล้ว ทางกองทัพของพระราชาองค์ที่ออกบวชก็ไม่รอช้าได้จัดการวางแผนเข้าจู่โจมและทำลายคลังเสบียงของข้าศึกแห่งนี้ในทันที

จะเป็นอย่างไร เมื่อตายแล้ว ตอนที่ 23

เมื่อเหตุการณ์เป็นไปตามแผนที่วางไว้ พลทหารม้าฝีมือดีของพระราชาองค์ที่ออกบวชจึงยิงธนูหัวเจาะเกราะสังหารแม่ทัพของฝ่ายตรงข้าม

การอธิษฐานที่ถูกต้องทำให้เป็นนิสัย-วงจรชีวิต

การอธิษฐาน คือ การวางแผนการใช้บุญข้ามชาติ ว่าจะเอาบุญไปใช้อะไร ให้ส่งผลตามทิศทางที่เราอธิษฐานตั้งความปรารถนาเอาไว้

ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 129

มโหสถบัณฑิตจึงตอบพราหมณ์เกวัฏว่า “ท่านเกวัฏ ข้าพเจ้าน่ะ...ยังคิดถึงท่านอยู่เสมอ แต่เพราะยังหาสิ่งที่คู่ควรแก่ท่านยังไม่ได้ จึงต้องเสียเวลาเฟ้นหาของที่สมควรแก่ท่านอยู่นาน เหตุนี้จึงยังไม่ได้โอกาสมาหาท่านเสียที แต่วันนี้ข้าพเจ้าหาเครื่องบรรณาการที่สมควรได้แล้ว บัดนี้จึงถือโอกาสนำบรรณาการที่สูงค่านี้มามอบให้ท่าน”