ไม่เคยมาวัด แต่เเห็นองค์พระลอยอยู่

ลูกได้มาร่วมงานที่วัดพระธรรมกายตั้งแต่ตักบาตรตอนเช้าจนกระทั่งจบพิธีจุด มาฆประทีป ช่วงเวลาที่พระภิกษุและสาธุชนเวียนประทักษิณเป็นภาพที่สวยงามจับใจลูกมาก ลูกจึงได้ถ่ายภาพเก็บไว้เป็นที่ระลึก พอหลังจากวันงานลูกได้อัดภาพมาดู ปรากฏว่าในภาพมีดวงสว่าง กลมโต อยู่เหนือมหาธรรมกายเจดีย์ ลูกเห็นแล้วปลื้มปิติใจจนขนลุก ดีใจมากๆ ที่ได้เห็นดวงสว่างลอยอยู่เหนือมหาธรรมกายเจดีย์

หลวงปู่มาตาม

พื่อนของกัลยาณมิตรพรทิพย์ บุญสงเคราะห์ (ตุ๊กลูกพระธัมฯ) ได้เห็นภาพ Buddha ลอยอยู่เหนือมหาธรรมกายเจดีย์ในวันงานมาฆบูชา ทั้งที่ไม่เคยเห็นภาพในลักษณะดังกล่าวมาก่อน และไม่เคยมาวัดพระธรรมกายเลย วันนี้ก็มีเรื่องราวที่น่าอัศจรรย์ใจ

Intermediate รุ่นแรกของโลก

ทุกคนที่มาล้วนมีความตั้งใจ แม้เริ่มตั้งแต่ตีห้า ก็มานั่งสมาธิ สวดมนต์ แผ่เมตตา โดยไม่ขาดเลยแม้แต่คนเดียว แล้วยังจะได้ร่วมตักบาตรในเช้าวันพุธที่ 24 ธันวาคม พ.ศ.2551 และปล่อยโคมลอยเป็นพุทธบูชาในวันศุกร์ที่ 26 ธันวาคม พ.ศ.2551...ด้วย ทุกคน เคารพและศรัทธา พระเดชพระคุณหลวงพ่อมากๆ บางคนทำบุญหล่อรูปเหมือนทองคำ พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ เป็น M มาแล้วก็มี และต่างมุ่งมั่นจะเข้าถึงธรรมกันทุกคน ในวันนี้ จึงขอนำเสนอผลการปฏิบัติธรรม จากตัวแทนทั้งหมด 4คน ดังนี้

จิตสงบ ลมหยุดไหว

ขณะกำลังนั่งสมาธิตามเสียงพระเดชพระคุณหลวงพ่อในวันบูชาข้าวพระ ดิฉันพบความรู้สึกที่หยุดนิ่งจริงๆ คือ ทุกสิ่งรอบตัวและในตัวหยุดหมด เหมือนไม่มีเวลาไม่มีความคิดไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย จากนั้นดิฉันมักนั่งเห็นองค์พระธรรมกายที่ใสและสว่าง ขนาดเล็กประมาณ 2เซนติเมตรบ้าง หรือใหญ่ประมาณ 2เท่าของตัวเองบ้าง

ประสบการณ์ภายใน

ไม่นานใจก็เริ่มสงบ หยุดนิ่ง เหมือนกับใจกำลังสะอาดบริสุทธิ์ ปราศจากกิเลสทั้งปวง และรู้สึกได้เลยว่า ใจหยุดนั้นมีความสุขอย่างยิ่ง จนไม่อาจบรรยายออกมาได้เลย ...เมื่อใจสงบแล้ว บางครั้งก็มองเห็นแสงสว่าง รู้สึกมีความสุขมาก และทำให้เข้าใจว่า ความสุขภายในนั้น เพียงแค่เราเอาใจมาหยุดนิ่งเฉยๆ ก็พร้อมที่จะพรั่งพรูออกมาให้เราได้สัมผัสฟรีๆ ไม่ต้องเสียเงินเลย

ขึ้นชื่อว่า ความพร้อม นั้น ไม่เคยมี

ก่อนจัดงาน เราก็พิจารณาความพร้อมตามหลักพุทธวิธี ซึ่งในบรรดาสัปปายะทั้งสี่ ถ้าเรามีความพร้อมสัก 51% เราก็ตัดสินใจเดินหน้าไปหาความพร้อมอีก 49%เอาข้างหน้า ซึ่งในที่สุด เราก็จะพร้อมพอดีๆ ไม่เหลือไม่ขาด หวุดหวิดๆ ทุกครั้งไป แต่ถ้าเราคิดว่า เรายังจัดไม่ได้ เพราะว่าความพร้อมของเรายังไม่ครบ 100% เราก็คงต้องรอความพร้อมตลอดไป งานก็จะไม่เดิน

ขอให้ฝึกฝนสมาธิไปเรื่อยๆ แล้วเดี๋ยวจะดีเอง

เวลาทำสมาธิ ดิฉันเพียงแค่หลับตาเบาๆแบบไม่ต้องสนิทมาก วางใจไปที่ท้อง ในช่วงเวลาไม่นาน ดิฉันก็จะเห็นแสง ที่มีรูปทรงคล้ายลูกบอล และมันก็เปลี่ยนสี และขนาดไปเรื่อยๆ จากใหญ่ไปเล็ก เล็กไปใหญ่ สลับไปมา สวยงามและสงบมาก จนดิฉันเริ่มร้องไห้

ตามล่าหาคน'เป็นสุข'

ฝันที่เป็นจริง

ทั้งๆที่ก่อนหน้านั้น ชีวิตของผมมีแต่ งาน...งาน...งาน จะมีเวลาเหลือก็คงแค่ตอนหายใจเท่านั้น ตอนนี้ผมได้เรียนรู้ที่จะปลดปล่อยงานบางอย่าง เพื่อที่จะทำสมาธิทุกวัน ทั้งตอนตื่นนอน และก่อนเข้านอน ขณะที่ผมได้เรียนรู้วิธีการทำสมาธิไปอย่างช้าๆนั้น ผมก็เริ่มรู้สึกว่า ผมจะระมัดระวัง ใส่ใจในคำพูด และการกระทำมากขึ้น เริ่มมองเห็นสิ่งต่างๆ จากมุมเล็กๆให้มีความหมายมากขึ้น

สมาธิ...ใครๆก็ทำได้ ถ้าได้ทำ

ตั้งแต่ก่อนเริ่มนั่งสมาธิ ดิฉันรู้สึกว่า อากาศที่ สวนเพชรแก้ว เย็นสบาย ทิวทัศน์งดงาม เขียวชอุ่ม ทุกที่มีเสียงแมลงและเสียงนกร้องให้เพลินใจ เมื่อดิฉันหลับตาวางใจนิ่งๆ ปล่อยใจให้ติดอยู่ที่ศูนย์กลางกาย สักพักใจก็หยุดนิ่งสนิทมาก สัมผัสได้ถึงความรู้สึกบางเบา และอ่อนนุ่มจริงๆค่ะ ร่างกายโล่ง โปร่ง ว่างเปล่า คล้ายแก้ว คล้ายเพชรใสๆ