เป็น อยู่ คือ...วิถีชาวเขมร ตอนที่ 2

ศาสนา ศาสนาประจำชาติของกัมพูชาคือศาสนาพุทธ ซึ่งมีผู้สันนิษฐานว่าเปลี่ยนจากศาสนาพราหมณ์ที่ได้รับอิทธิพลมาจากชาวอินเดีย ชาวกัมพูชานับถือศาสนาพุทธร้อยละ 95 ศาสนาอิสลามร้อยละ 3 ศาสนาคริสต์ร้อยละ 1.7 ศาสนาพราหมณ์ – ฮินดูร้อยละ 0.3

เป็น อยู่ คือ... วิถีชาวพม่า ตอนที่ 2

วัฒนธรรมและประเพณี พม่าปิดประเทศมายาวนาน คนพม่าจึงดำรงชีวิตด้วยการพึ่งพาทรัพยากรธรรมชาติและภูมิปัญญาท้องถิ่น นอกจากนั้น ชาวพม่าส่วนใหญ่ยังมีค่านิยมเรื่องความเป็นมงคล และมีศรัทธามั่นในพุทธศาสนา งานประเพณีของพม่าจึงเกี่ยวโยงกับพุทธศาสนาและธรรมชาติอย่างไม่อาจเลี่ยง โดยประเพณีสำคัญๆ ของพม่าส่วนใหญ่เป็นส่วนหนึ่งในประเพณีสิบสองเดือน

เป็น อยู่ คือ...วิถีชาวเวียดนาม ตอนที่ 2

เทศกาล เทศกาลตรุษเวียดนาม หรือเต็ดเหงียนด๋าน (Tet Nguyen Dan) นิยมเรียกกันสั้นๆว่า เต๊ด เทศกาลสี้จะเริ่มต้นขึ้น 1 สัปดาห์ก่อนถึงวันขึ้นปีใหม่ตามจันทรคติ คือระหว่างปลายเดือนมกราคมถึงต้นเดือนกุมภาพันธ์ เป็นการเฉลิมฉลองและประเพณีที่สำคัญในเทศกาลนี้ ได้แก่ การเซ่นไหว้บรรพบุรุษ การไปเยี่ยมเยียนและขอพรจากผู้ใหญ่ การแจกเงินใส่ซองสีแดง จึงถือว่าเป็นเทศกาลสำคัญที่สมาชิกในครอบครัวจะอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตากัน

พระพุทธศาสนาไร้พรมแดน

หลวงพ่อเป็นต้นแบบของผม เป็นเหมือนดาราในดวงใจ เป็น Idol คือ บุคคลในอุดมคติ Role model เป็นบุคคลที่น่าทึ่งมาก ผมรักหลวงพ่อ อยากอยู่ใกล้ๆหลวงพ่อ หลวงพ่อเป็นฮีโร่ของผมครับ (You are my HERO.)

เป็น อยู่ คือ...วิถีชาวสิงคโปร์ ตอนที่ 2

การแสดงดนตรี ผู้คนแต่ละเชื้อชาติที่อาศัยอยู่บนแผ่นดินสิงคโปร์มีเครื่องดนตรีประจำชาติเป็นของตน อาทิ วีนา (Veena) ของชาวอินเดีย กู่เจิงของชาวจีน แต่ดนตรีได้รับความนิยมอย่างสูงในประเทศสิงคโปร์และได้รับจากนานาประเทศ คือ การบรรเลงเพลงของวงออร์เคสตราจีนแห่งสิงคโปร์ (Singapore Chinese Orchestra.) ซึ่งเป็นวงที่รวมเครื่องดนตรีสากลไว้ด้วยกันนับ 30 ชนิด เช่น ขลุ่ยผิว พิณจีนโบราณชนิดต่างๆ ขิมจีน เป็นต้น

ชาวลำ​ปางตื่น​! ​ภาพเปรตโผล่กลางหมู่บ้าน

สาวสุกก่อนห่าม​เป็น​ซึมเศร้า​ ​จาก​ความ​สำ​นึกผิด​และ​หมดภูมิ​ใจตนเอง​

วันที่ทรงคุณค่าตลอดชีวิต

ระยะเวลาของการครองชีวิตในเพศสมณะที่ค่อยๆ ลดลงไปทุกวันอย่างน่าใจหาย ทำให้กองพล 7000 ตำบล หน่วยประจำการที่ 2 หรือ แล็มป์ 2 ได้เกิดการรวมตัวกัน และคิดหากุศโลบายที่จะทำให้ 8 วันที่เหลืออยู่ เป็น 8 วันที่ทรงคุณค่าตลอดชีวิต

ความสุขจากการหยุดนิ่ง

ซึ่งตั้งแต่เข้ามาเรียนที่กรุงเทพฯ ลูกรู้สึกชีวิตนี้ มีแต่การแข่งขัน ต้องแก่งแย่งกันทุกอย่าง ดูวุ่นวายไม่เหมือนต่างจังหวัดเลย ลูกต้องตื่นตั้งแต่ไก่ยังไม่โห่ คือตีสี่ครึ่ง ฝ่าสภาพการจราจรที่คับคั่งเพื่อไปเรียน หนำซ้ำพอ 5โมงเย็น ถึงเวลาเลิกแล้ว ก็ต้องโหนรถเมล์ที่เบียดเสียด กว่าจะถึงบ้านก็หนึ่งทุ่ม ลูกรู้สึกเบื่อ หงุดหงิด เซ็ง จำเจ ไม่มีความสุขเลย

ทั่วโลกค้นหา"ดัชนีสุข"แทนจีดีพี