รักต้องสู้...เพราะเรายังมีศูนย์กลางกายอยู่

เรื่องราวชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง...เธอเกิดมาในครอบครัวที่ลำบาก อาศัยอยู่กับคุณปู่-คุณย่าซึ่งมีฐานะยากจน คุณพ่อปกติเป็นคนขยัน แต่ชอบดื่มสุรา เมื่อเมาแล้วชอบด่าทอ และทำร้ายคนรอบข้าง แม้แต่แม่ของตัวเองก็ไม่เว้น...เมื่อเธอโตขึ้น เธอพบรักกับชายคนหนึ่ง ตอนแรกทุกอย่างดีไปหมด แต่ต่อมาทุกอย่างก็เปลี่ยนไปเป็นตรงกันข้าม จนในที่สุด คนที่เธอรัก ได้ใช้ปืนยิงเธอจนบาดเจ็บสาหัส ก่อนที่จะใช้ปืนกระบอกนั้นจบชีวิตของตนเอง...ปัจจุบัน เธอพิการ แต่ก็จะทำหน้าที่เป็นยอดกัลยาณมิตร ต่อไปอย่างไม่ย่อท้อ

ขอบคุณเธอ

ป้า เป็นคนใจประเสริฐ ได้เลี้ยงดูตัวลูกและพี่สาวทั้งสอง เหมือนกับเลี้ยงลูกแท้ๆของท่าน จนลูกไม่มีความรู้สึกว่าขาดแม่เลย

อะไรไม่รู้อยู่ในท้องผม

วันรุ่งขึ้นผมรีบเล่าให้แม่ฟังว่า “มีอะไรก็ไม่รู้อยู่ในท้องของผม แม่ช่วยพา ไปหาหมอเพื่อตรวจท้องให้ผมหน่อยนะครับ” แม่ก็เลยถามอาการ ผมจึงบอกว่า “มีอะไรไม่รู้เป็นลูกกลมๆใสๆสว่างๆลอยมาอยู่ในท้องผม เมื่อคืนตอนนั่งสมาธิ” แม่ผมก็เลยขำแล้วก็บอกว่า "ไม่ต้องตกใจ ที่เห็นเป็นผลจากสมาธิ ให้ทำต่อไป" ผมก็เลยสบายใจครับ

วิธีที่ง่าย ตรง เร็ว และลัดที่สุด

เมื่อออกจากสมาธิ กระผมไม่รู้สึกเพลียหรือเหนื่อยเลย มีแต่ความสุข ความเย็นใจ ที่ตามมาจากช่วงนั่งสมาธิ กระผมเคยสนใจฝึกสมาธิมาหลายต่อหลายครั้ง จนกระทั่งผมได้มารู้ว่า เพียงแค่วางใจเบาๆ ที่ศูนย์กลางกายฐานที่7 โดยไม่ต้องคิดอะไร กลับเป็นวิธีที่ง่าย ตรง เร็ว และลัดที่สุด

เติมใจให้กัน

เธอเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะค่อนข้างดี แต่แล้วจู่ๆก็ต้องกลายมาเป็นครอบครัวที่ยากจนอย่างกะทันหัน จนตั้งตัวไม่ทัน คุณพ่อของเธอใช้สุราเป็นเครื่องดับทุกข์จนต้องแยกทางกับคุณแม่ของเธอในที่สุด...แต่นับเป็นโชคดีที่เธอได้ยอดกัลยาณมิตรชักนำเธอให้ได้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะ

ชีวิตรันทดแค่ไหน...ก็ไม่หวั่นไหวในการสร้างพระ

เธอเกิดมามีชีวิตที่แสนลำบาก...พ่อแม่ไม่ต้องการเพราะมีลูกมากแล้ว...พี่น้องก็ไม่รัก หนำซ้ำยังเอาเปรียบและรังแกอีกด้วย...แต่ด้วยจิตใจของยอดนักสร้างบารมี เธอไม่เคยย่อท้อในการทำบุญ นำเงินก้อนเดียวในชีวิตที่หามาได้ด้วยความลำบาก สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว และยังเก็บเงินสร้างองค์พระให้กับพ่อแม่อีกด้วย...นอกจากนี้เธอยังทำหน้าที่เป็นผู้นำบุญ สร้างองค์พระอีกหลายองค์

ลูกเลี้ยงรันทด

ผู้หญิงคนหนึ่ง...คุณแม่ของเธอหนีตามคุณพ่อมา และได้มาทราบในภายหลังว่า คุณพ่อมีลูกมีเมียอยู่ก่อนแล้ว ต่อมา เมื่อเธออายุประมาณ 4 เดือน คุณแม่ทนอยู่กับคุณพ่อไม่ได้จึงได้พาเธอหนีมาอยู่กับคุณตาคุณยาย พอเธออายุได้ 2 ปี คุณแม่ก็มีสามีใหม่ และมีลูกกับสามีใหม่อีก 3 คน...พอเธออายุได้ 4 ปี ก็ต้องไปช่วยคุณแม่ทำงานและเลี้ยงน้องๆ...พ่อเลี้ยง ไม่ชอบเธอ มักจะด่าว่า ทุบตีเธอเสมอๆ เธอต้องกินข้าวกับน้ำปลา หรือซีอิ๊ว เป็นประจำเพราะพ่อเลี้ยงไม่ให้เธอกินกับข้าวของเขา...เธอมีโอกาสได้เรียนหนังสือ เพราะมีผู้หญิงมีฐานะดี มาขอไปเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม...เธอใฝ่ฝันอยากที่จะเป็นครูใหญ่...ด้วยความพากเพียร เธอก็ได้เป็นครูใหญ่สมใจ และได้เป็นเจ้าของโรงเรียนอนุบาล ได้เป็น Woman of the year 2001 ได้รับรางวัลบุคคลดีเด่นอีกมากมาย...