จดหมายจากกองพันเนื้อนาบุญ ตอน มีความสุขจนอยากจะหยุดเวลาตรงนี้ไว้

หลวงพ่อครับ...จริงๆ แล้วผมเคยบวชในโครงการแสนเข้าพรรษาปี 53 มาก่อนครับ แต่พอจบโครงการผมก็ลาสิกขาออกไปดำเนินชีวิตทางโลก และพอดำเนินไปดำเนินมาก็เกิดเรื่องเข้าใจผิด จนทำให้ผมโดนขวานฟาดหัว นอนสลบเลือดนองจนต้องเข้ารักษาตัวอยู่โรงพยาบาลนานเป็นเดือนเลยครับ ซึ่งเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า.. “ชีวิตเป็นสิ่งไม่แน่นอน

คนจนมีสิทธิ์นะครับ

เรื่องราวของนักสร้างบารมี ผู้ต้องการจะรื้อผังจนให้กับตนเอง เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเดินทางอันยาวไกลในวัฏสงสารนี้ และกับคำถามน่ารู้มากมายเกี่ยวกับผลของการทำทาน อาทิ ยืมเงินมาทำบุญถูกหลักวิชชาหรือไม่อย่างไร...เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับรัตนะเจ็ด และอุทาหรณ์ของผู้ที่ชอบให้สุราเป็นของกำนัล...ทุกเรื่องราวมีที่มา ทุกคำถามมีคำตอบ...ที่นี่ ที่เดียว

เกาะติดความปลื้มชวนบวชทั่วไทย ตอน เพราะมีคนมาชวนบวชผมถึงมีวันนี้

ตอนนี้ลูกพระธัมฯลำปางทั้งพระและโยมออกทำหน้าที่ชวนบวชกันทุกวันนะครับ เพราะทุกรูป-ทุกคนรู้ว่าการชวนบวชในพรรษานี้ มีความสำคัญมากกับโครงการบรรพชาสามเณรล้านรูป เพราะพระธรรมทายาทรุ่นเข้าพรรษานี้ จะเป็นกำลังสำคัญที่จะมาช่วยสานต่อโครงการสามเณรล้านในปีหน้าให้สำเร็จครับ

โครงการหิ้วปิ่นโตเข้าวัด

ผมได้นำโครงการหิ้วปิ่นโตไปวัด มาใช้กับข้าราชการเมืองของผม เพราะผมยึดหลักการพัฒนาที่ว่า “ถ้าเราจะปลูกพืชต้องเตรียมดิน จะกินต้องเตรียมอาหาร จะพัฒนาการต้องเตรียมคน จะพัฒนาคนต้องพัฒนาที่ใจ จะพัฒนาใครต้องพัฒนาตัวเองก่อน”

เล่าเรื่อง พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯ (2)

วันหนึ่งท่านมาพูดในโบสถ์ว่า “พวกแกไม่ต้องกลัวอด วิชชาธรรมกายจะเลี้ยงพวกแกได้ตลอดไป ขอให้ตั้งใจปฏิบัติกันก็แล้วกัน แล้วไม่มีวันอด วิชชาของเรามันเป็นวิชชาที่เป็นของจริง” ท่านว่าอย่างนี้ แล้วก็ไม่อดจริงๆครับ อยู่กับหลวงพ่อก็สบายอย่างนี้ครับ

ชีวิตปลอดภัยด้วย DMC

ถ้าเราสร้างบุญและทำความดีอยู่ตลอดเวลา แม้เราจะทำหน้าที่รักษาความปลอดภัยให้กับคนอื่น ผมเชื่อว่าบุญจะเป็นกำแพงรักษาความปลอดภัยให้กับตัวเราได้ดีที่สุด ถ้าเราทำกรรมดีเราไม่จำเป็นต้องหาคนมารักษาความปลอดภัยเลย แต่ถ้าคนทำกรรมชั่ว ถึงแม้จะมีคนรักษาความปลอดภัยมากมาย ก็ไม่สามารถรักษาความปลอดภัยได้ นี่เป็นกฎสากลแต่คนทั่วไปมักไม่เข้าใจ

ความสุขภายในไม่ได้ไกลเกินเอื้อม

ตอนวันแรกๆที่กระผมนั่งสมาธิ กระผมไม่เห็นอะไรเลยนอกจากความมืด แต่กระผมจะทำตามที่พระอาจารย์สอน คือ ให้ดูไปอย่างสบายๆ กระผมก็ดูความมืดไปเรื่อยๆไม่คิดอะไร ทำความรู้สึกเฉยๆ และตอนนั้นไม่ว่ากระผมจะทำอะไร กระผมจะพยายามนึกถึงศูนย์กลางกายให้ได้ตลอดเวลา

พระมหากัจจายนะ

พระมหากัจจายนะมิเพียงเปี่ยมด้วยคุณสมบัติและทรัพย์สมบัติ แต่ท่านยังเลิศด้วยรูปสมบัติ คือมีผิวพรรณละเอียดอ่อนผุดผ่องดุจทองคำ และมีรูปร่างสง่างามคล้ายคลึงกับพระบรมศาสดา จนทำให้หลาย ๆ คนเข้าใจผิดว่าท่านคือพระบรมศาสดาเหลือเชื่อแต่เป็นความจริงดังต่อไปนี้...

จดหมายจาก Middle Way

ในระหว่าง วันที่ 24 - 30 เม.ย. 2557 นี้ มี 29 คน จาก 15 ชาติ เดินทางข้ามน้ำข้ามทะเลเพื่อมาข้ามอีกทะเลนึง เข้าสู่มุกตะวัน ดินแดนเพื่อการปฏิบัติธรรมและได้รู้จักการฝึกตน 8 ข้อ (ศีล 8) เพื่อช่วยให้กายและใจเหมาะสมกับการนั่งสมาธิ

ก่อนฆ่าตัวตาย ข้างกายมีอนุโมทนาบัตร

ชายคนหนึ่ง ป่วยเป็นโรคซึมเศร้า และได้ตัดสินใจฆ่าตัวตายในที่สุด ...โชคดี ที่ก่อนตายได้ลูกชายเป็นกัลยาณมิตร ชักชวนให้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ...ทำไม เขาต้องฆ่าตัวตาย ...ตายแล้ว เขาไปไหน ...บุญที่ได้สร้างองค์พระ มีผลต่อเขาอย่างไร หรือไม่ ...ที่นี่มีคำตอบ...