ดุสิตบุรี

ดูก่อนสารีบุตร ในการให้ทานนั้น บุคคลให้ทานโดยไม่มีหวังผล ไม่มีจิตผูกพันในผลแห่งทาน ไม่ได้ให้ทานด้วยความคิดว่า บิดา มารดา ปู่ ย่า ตา ยายของเราเคยให้มาก่อน เราก็ไม่ควรทำให้ประเพณีอันดีนี้ขาดหายไป แต่ให้ทานด้วยคิดว่า เราหุงหากินได้ แต่สมณะพราหมณ์ไม่ได้หุงหา เราแสวงหาทรัพย์ได้ จะไม่ให้ทานแก่สมณะพราหมณ์ผู้ไม่แสวงหาทรัพย์เลี้ยงชีพ ย่อมไม่สมควร บุคคลนั้นให้ทานด้วยอาการอย่างนี้ เมื่อทำกาลกิริยา ละจากโลกนี้ไป ย่อมเข้าถึงความเป็นสหาย แห่งเทวดาในสวรรค์ชั้นดุสิต

ขอเกาะชายผ้าเหลืองพระลูกชายไปสวรรค์

ผมเกิดมาเป็นลูกกำพร้า โยมแม่เสียชีวิตตั้งแต่ผมยังเป็นเด็ก ส่วนโยมพ่อก็ไม่รู้หายไปไหน ทิ้งให้ผมอยู่กับตาและยาย ซึ่งผมก็เรียกตาว่าพ่อ เรียกยายว่าแม่ แต่สมัยก่อนท่านเอาแต่ทำงาน ไม่ค่อยมีเวลาดูแลผม ผมรู้สึกเหงา เฉาชีวิตสุดๆ

การทำบุญให้คนตาย ธรรมเนียมปฏิบัติต่อผู้ละโลกไปแล้ว

การทำบุญให้คนตาย หลังจากที่ญาติมิตรล่วงลับไปแล้ว มีสิ่งที่คนเป็นอยู่ต้องศึกษาเพิ่มเติมเพื่อเป็นประโยชน์อย่างยิ่งต่อผู้ตาย คือการปฏิบัติตามธรรมเนียมของท่านผู้รู้ที่สมบูรณ์

อานิสงส์ขอน้อยให้มาก

เมื่อสามีสั่งว่า เธอจงให้หนึ่งส่วนนะ นางก็มักจะถวายเกินเป็นสองส่วน ทำให้ได้บุญเป็นอันมาก บุญก็ส่งผลให้เข้าถึงโลกสวรรค์อยู่ยาวนาน

ผู้ชายเจ้าเอย..เมื่อไหร่จะบวชเอย..

เฉลยชัด!ทุกข้อข้องใจของโครงการบวชพระ 1 แสนรูป เข้าพรรษาทุกหมู่บ้านทั่วไทย เมื่อหมดข้อสงสัย คลายกังวลจะได้รีบมาสมัครบวชเอาบุญตอบแทนคุณพ่อกับแม่

ทำไมต้องดุสิตบุรี ตอนที่ 2

ว่า สวรรค์ชั้นดุสิตมีความพิเศษกว่าสวรรค์ชั้นอื่นอยู่หลายประการ หนึ่งในความพิเศษนั้น คือ เป็นที่อยู่ของเหล่าพระบรมโพธิสัตว์ที่จะตรัสรู้เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าใน อนาคตจำนวนมาก

พระศรีอริยเมตไตรย์สัมมาสัมพุทธเจ้า ตอนที่ 70 ธรรมสโมธาน การประมวลรวมกันแห่งธรรม (3)

ธรรมสโมธาน เป็นธรรมอันสำคัญยิ่งที่จะยืนยันว่าพระโพธิสัตว์จะได้รับพุทธพยากรณ์เป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์หนึ่งในอนาคต

ชาวโพธาราม จังหวัดราชบุรี ปฏิบัติธรรมบ้านกัลยาณมิตร

สาธุชนชาวโพธาราม และพื้นที่ใกล้เคียงในจังหวัดราชบุรี กว่า 600 ท่าน ร่วมปฏิบัติธรรม

การดำรงอยู่ได้นานแห่งพระสัทธรรม (๑)

ความเสื่อมของมนตราอยู่ที่การไม่ทบทวน ความเสื่อมของเรือนอยู่ที่การไม่ซ่อมแซม ความเสื่อมของใจอยู่ที่การไม่ฝึกฝน เมื่อใจของเราเสื่อม ความคิด

พระธรรมโกศาจารย์

วันเกิดครบรอบปีที่ 55 ของพระธรรมโกศาจารย์ เจ้าอาวาสวัดประยุรวงศาวาสวรวิหาร ซึ่งตรงกับวันที่ 17 กันยายน 2553 ถือเป็นพระมหาเถระผู้ประกอบด้วยศีลาจารวัตรอันงดงาม มีปัญญาอันบริสุทธิ์ และเป็นผู้ทรงความรู้ความสามารถ