คำสอนของเธอจำไว้นะ, ครับ ผมจะจำ

ชีวิตลูกเหมือนกับถูกชูขึ้นให้สูงแล้วทุ่มลงสู่พื้น เงินทองที่เก็บไว้เกลี้ยงภายในพริบตา มีหนี้สินมาแทนที่ ทั้งทุกข์และกลัดกลุ้ม ยิ่งกลุ้มก็ยิ่งดื่มไวน์ที่มีดีกรีแก่ขึ้น ในปริมาณมากขึ้นกว่าเดิม ถ้าวันไหนสามีไปรับจ้างได้เงินมาน้อย ไม่พอซื้อไวน์ให้ดื่ม ลูกก็จะเอาน้ำสาดหน้า ด่าว่า จิกตี ทึ้งผม เอากำปั้นทุบลงบนศีรษะ จนน้ำตาลูกผู้ชายของเขาไหลพรากๆ ลูกแทบไม่อยากเชื่อเลยว่าผู้ชายก็ร้องไห้เป็น...

ดวงตะวันแห่งโซโลมอน

เขาเคยผ่านสมรภูมิแห่งการต่อ สู้มาอย่างโชกโชน และเคยฆ่าคนตายอย่างหฤโหดมาแล้วด้วยตัวเลขที่เขาบอกว่าไม่มากนัก แต่ก็จำไม่ได้ว่ากี่ศพกันแน่ การตายจึงดูเป็นเรื่องปกติสำหรับเขา เมื่อฆ่าคนได้เขาก็รู้สึกภาคภูมิใจมากว่า “ข้านี่แหละเก่ง”

ต้อหินหายเพราะคุณยายช่วย

“บุญที่ได้สร้างพระธรรมกายประจำตัว และบุญอื่นๆที่ได้ทำที่วัดพระธรรมกาย ช่วยหนูไม่ได้เลยเหรอ” พอพูดเสร็จร่างของลูกก็ลอยวืดขึ้นมาจากหลุมนั้น พร้อมๆกับเสียงของชายร่างดำที่นุ่งหยักรั้งนั้นก็พูดขึ้นว่า “เพราะบุญตรงนี้แหละถึงยังเอาไปไม่ได้”

โอ้ อัศจรรย์

จากเหตุวันนั้นก็มีข่าวโจมตีวัด กล่าวหาว่ายิงเลเซอร์ไปที่ดวงอาทิตย์ ฟังแล้วน่าหัวร่อ ลูกคิดว่าเป็นไปไม่ได้ ถ้าทำได้จริง ๆ ทำไมเขาไม่ทำให้เราเห็นด้วย ทั้งที่เราก็อยู่ในเหตุการณ์ แต่ไม่เห็นอะไรเลย

ตำรวจมา ขาไพ่ก็กระเจิง

่ท่านชอบตั้งวงเล่นไพ่กับเพื่อน ๆ ของท่าน มีอยู่ครั้งหนึ่งขณะที่คุณแม่และขาไพ่ทั้งหลายกำลังตั้งวงกันอยู่ ลูกถูกใช้ให้ไปซื้อโอเลี้ยง ขากลับนึกสนุก พอมาถึงข้างบ้านจึงตะโกนจนสุดเสียงว่า “ตำรวจมา” ปรากฏว่าได้ผลค่ะ คือวิ่งกันอย่างไร้ทิศทาง บางรายที่ขาไม่ดีไปไหนไม่ได้ถึงกับฉี่ราดเลยค่ะ

บ้านนี้เจ้าที่แรง

ครั้งหนึ่งลูกสระผมอยู่ในบ้านคนเดียว พอสระผมเสร็จเด็กสาวข้างบ้านก็เดินเข้ามาหาถามลูกว่า “ อา ให้ใครมาสระผมให้หรือ” ลูกก็เลยตอบว่า “เปล่า สระเอง” เด็กสาวคนนั้นก็เลยพูดว่า “ หนูเห็นมีผู้หญิงใส่ชุดขาว มายืนสระผมให้อาอยู่” ซึ่งความจริงแล้ว ลูกอยู่คนเดียวจริงๆเจ้าค่ะ

ชีวิตต้องสู้

ลูกก็มีชีวิตอยู่อย่างลำเค็ญ ต้องตรากตรำทำงานหนักตั้งแต่เล็ก ต้องเดินทางไปตักน้ำจากบ่อที่ห่างไกลจากบ้านเป็นกิโล หาบน้ำถังใหญ่จนตัวเอียง เพื่อใส่ตุ่มไว้ใช้ ลูกต้องอยู่บ้านที่มุงด้วยหญ้าคาครึ่งหนึ่งสังกะสีผุๆครึ่งหนึ่ง เพื่อให้พออยู่ได้ ซึ่งหลังคาสังกะสีก็มีรอยตะปูพรุนไปหมด พอฝนตกก็หนาวเปียกแทบจะนอนไม่ได้ เพราะน้ำรั่วทั้งบ้าน ลูกต้องอยู่อย่างอัตคัด หนำซ้ำยัง..

สัญญารัก

คุณพ่อ คุณแม่ เข้าวัดตั้งแต่เป็นทุ่งนาฟ้าโล่ง คุณพ่อเล่าว่า ไปช่วยกันขุดดิน ถางหญ้า ดินแข็งมากๆ ขุดจนมือไม้พองกันเลย คุณพ่อคือกัลยาณมิตรท่านแรกที่พาครอบครัวเข้าวัดหมดทุกคน ท่านพาคุณแม่ไปปฏิบัติธรรมที่บ้านธรรมประสิทธิ์ โดยการชักชวนของคุณป้าถวิล วัติรางกูร

เด็กหญิงภูเขา บ๊าย..บาย บ้านนา มาสร้างบารมี

เจ้าของบ้านชอบไปวัด ใจดี มีกัน 3 คน พ่อ-แม่-ลูกชาย 9 ขวบ 1 คน ลูกจึงมีโอกาสได้รู้ถึงกฎแห่งกรรม และความเป็นจริงของชีวิต เพราะที่นี่มี DMC เปิดตลอดมากกว่าครึ่งวัน เสียงบรรยายถึงธรรมะ ดังก้องไปทั่วบ้าน เสียงสวดมนต์เช้า-เย็น และบูชาเจดีย์ ลูกจึงได้เข้าเป็นนักเรียนใหม่ของโรงเรียนอนุบาลในฝันวิทยา แถมยังรู้สึกอบอุ่นเมื่อมีภาษาลาวปรากฏอยู่บนหน้าจอจานดาวธรรม

ข่าวจากปรโลก - สึนามิ (Tsunami)