องค์พระของท่านคือสิ่งมหัศจรรย์ของโลก

นับแต่โบราณกาล การสร้างพระปฏิมากร ถวายเป็นพุทธบูชาแม้เพียงองค์เดียว ย่อมมีอานิสงส์อันยิ่งใหญ่ไพศาลสุดประมาณ เพราะเป็นการหล่อกายมหาบุรุษขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ผู้ทรงพระคุณอันประเสริฐที่ทรงเมตตาบอกหนทางแห่งการดับทุกข์และพระนิพพานแก่สรรพชีวิตในห้วงวัฏสงสาร

ชัยชนะครั้งที่ 1 (ตอนที่ 2 ชนะพญามาร)

เราแสวงหานายช่างผู้กระทำเรือน เมื่อไม่ประสบ จึงได้ท่องเที่ยวไปในสงสารมิใช่น้อย การเกิดบ่อยๆ เป็นทุกข์ ดูก่อนนายช่างผู้กระทำเรือน เราเห็นท่านแล้ว ท่านจักไม่ได้กระทำเรือนอีกต่อไป ซี่โครงทั้งหมดของท่านเราหักเสียแล้ว ยอดเรือนเราก็กำจัดแล้ว จิตของเรา ถึงวิสังขารคือพระนิพพานแล้ว เราได้ถึงความสิ้นตัณหาแล้ว ดังนี้...

มงคลที่ 38 - จิตเกษม - ผู้มีจิดเกษม

เครื่องผูกมัดเหล่านี้เปรียบเหมือนเชือกสี่เกลียว ที่ผูกมัดตัวเราไว้กับภพ ทำให้ต้องเวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารไม่รู้จบสิ้น สัตวโลกต้องพบกับภัยทั้งหลาย ดิ้นกันไม่หลุด จิตจึงไม่พบกับความเกษมสำราญ มีสุขมีทุกข์คลุกเคล้ากันไป สุกๆดิบๆ จะหาสุขจริงๆนั้น ยังหาไม่พบ มีแต่หลงเพลิดเพลินไปวันๆ สภาวะของจิตเกษมจึงไม่เคยพบเจอไม่เคยรู้จัก

มงคลที่ ๓๖ จิตไม่โศก - พิชิตความโศกด้วยสัจจธรรม

มหาชนที่ผ่านไปผ่านมา พบเห็นดาบสินีนอนสิ้นใจ ต่างก็พากันสงสารในชะตากรรม พากันร้องไห้คร่ำครวญอยู่ที่ศาลาหลังนั้น ส่วนพระโพธิสัตว์กลับจากภิกขาจาร มาเห็นมหาชนคร่ำครวญกันอยู่ เมื่อรู้ว่าดาบสินีคู่ทุกข์คู่ยากสิ้นใจแล้ว ก็ไม่ได้แสดงอาการอะไร ยังคงทำภัตกิจตามปกติ เพราะเป็นผู้ที่มีใจมั่นคง มองเห็นความตายเป็นเรื่องธรรมดาของสัตวโลก มหาชนเห็นอย่างนั้น จึงพากันถามด้วยความสงสัยว่า "ท่านดาบสเป็นอะไรกับนาง"

ทศชาติชาดก เรื่อง มโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 147

พราหมณ์เกวัฏจึงได้เหยียบย่างเข้าสู่มิถิลานคร ได้เห็นหนทางที่ประดับตกแต่งไว้ดีแล้ว จึงคิดว่า พระเจ้าวิเทหราชคงรับสั่งให้เตรียมการต้อนรับคณะของตนเป็นพิเศษ คิดแล้วก็ยิ่งบังเกิดความปีติยินดีว่า “โอ...นี่พระเจ้าวิเทหราชทรงให้เกียรติเราถึงเพียงนี้เชียวหรือ พระองค์เป็นถึงจอมราชาในชมพูทวีป แต่บัดนี้กลับกลายเป็นผู้ที่น่าสงสารที่สุด หลุมพรางตื้นๆเพียงเท่านี้ พระองค์ยังพลาดท่าตกลงไปได้ ทีนี้ล่ะ...ถึงคราวเราบ้าง จะแก้แค้นให้สาแก่ใจทีเดียว”

ตัวเล็กๆก็ช่วยได้ (2)

หนูได้ดูดาวธรรม หนูเห็นหลวงพ่อพูดถึงพระบนดอย อากาศหนาวมากและไม่มีผ้าห่มแล้ว หนูสงสารมากค่ะ หนูอยากช่วยพระกับหลวงพ่อค่ะ หนูมาโรงเรียนหนูก็เล่าให้เพื่อนๆช่วยกันทำบุญกับหนู เพื่อไปร่วมปัจจัยซื้ออาหารและผ้าห่มให้พระที่อยู่บนดอย หนูอยากชวนผู้ใหญ่ใจดีและเพื่อนๆทำบุญกับหนูด้วยนะคะ หนูอยากช่วยหลวงพ่อค่ะ และพระบนดอยค่ะ

มงคลที่ ๒๕ มีความกตัญญู - ลูกน้อยโพธิ์สัตว์

มีครอบครัวหนึ่ง มีลูกชายคนเดียวชื่อ สวิฏฐกะ ได้บำรุงเลี้ยงดูบิดามารดาอย่างดี เมื่อมารดาละจากโลกนี้ไป เขาก็ปรนนิบัติดูแลบิดาด้วยดีเสมอมา บิดาสงสารเขา อยากจะหาคนมาช่วยทำงานบ้าน จึงให้เขาแต่งงานกับหญิงคนหนึ่ง

ทศชาติชาดก เรื่องมโหสถบัณฑิต ผู้ยิ่งด้วยปัญญาบารมี ตอนที่ 100

เรื่องราวอันเป็นความลับเฉพาะตนที่ อาจารย์ทั้ง ๔ นำมาเล่าสู่กัน ไม่ต่างอะไรกับคนโง่เขลาเบาปัญญา ที่ผ่าอกของตนแล้วสาวไส้ออกมาพร้อมจะให้หมู่นกกาจิกกิน ช่างน่าสงสารอาจารย์เหล่านั้น ที่หารู้ไม่ว่ามโหสถกำลังแอบฟังความลับทั้งหมดของพวกตนอยู่ในถังข้าวใบนั้นเอง

มงคลที่ ๒๑ ไม่ประมาทในธรรม - ชีวิตใหม่ในเพศสมณะ

พระภิกษุสามเณรที่บวชเข้ามาในบวรพระพุทธศาสนา คือ ผู้เห็นภัยในวัฏสงสาร เห็นว่าชีวิตนี้เต็มไปด้วยความทุกข์ ทั้งทุกข์ประจำและทุกข์จร ไม่ว่าจะเกิดเป็นชนชั้นสูง ชั้นกลาง หรือชั้นล่าง ต่างก็มีทุกข์ด้วยกันทั้งสิ้น เพราะฉะนั้น จึงสละเพศฆราวาส ออกบวชเป็นบรรพชิต ปลงผมและหนวด ละทิ้งเครื่องนุ่งห่มที่มีราคาของคฤหัสถ์

เอาแครอทมาฝาก

ตอนที่เธอเกิดมา คนในครอบครัวต่างเข้าใจว่า เธอคือคุณป้า (พี่สาวของคุณพ่อ) ที่ตายไปแล้วมาเกิด คุณปู่กับคุณย่าจึงรักเธอเหมือนลูกของท่านเอง เธอมีพี่สาวบุญธรรมคนหนึ่ง ซึ่งคุณปู่คุณย่า รับมาเลี้ยงด้วยความสงสาร ทั้งๆที่เธอมีชีวิตเพียบพร้อมกว่า แต่เธอก็อดที่จะรู้สึกอิจฉาพี่สาวบุญธรรมคนนี้ไม่ได้...ทุกเรื่องราวล้วนมีเหตุทั้งสิ้น เธอคือคุณป้ามาเกิดใหม่หรือไม่ ทำไมเธอจึงรู้สึกไม่ดีดังกล่าวกับพี่สาวบุญธรรม...ที่นี่...มีคำตอบ