เยาวชนพีซเรฟโวลูชั่น ตอนที่ 4

การนั่งสมาธิไม่ได้ยากอย่างที่คิด หากทำอย่างถูกวิธีตามหลักวิชชา ด้วยการทิ้งทุกอย่าง วางทุกสิ่ง นิ่งอย่างเดียว

ผลการปฏิบัติธรรมของธรรมทายาทหญิง รุ่นที่ 27

ธรรมทายาทหญิง อรจิตต์ แซ่เอี้ยว

ใช้ชีวิตใหม่ ที่คุณออกแบบเองได้ด้วยตัวคุณ

วันหนึ่งตื่นขึ้นมาลูกก็คิดว่า เอ…นี่เราอยู่ที่ไหน ทำไมชีวิตเราเป็นอย่างนี้ ในเมื่อเราต้องเก็บกระเป๋าตลอดเวลา ต้องใช้ชีวิตตามที่ตารางบินกำหนด ของหรูๆที่มีอยู่ล้วนหมดความหมาย ให้ความสุขเราแค่ชั่วครั้งชั่วคราว ผิดกับเมื่อก่อนที่เคยรู้สึกว่ามันมีความหมายมาก เบื่อมากๆ ที่ต้อง Entertain กับเพื่อนอยู่เรื่อยๆ ไม่อาจหยุดตัวเองให้เลิกชีวิตแบบฟุ่มเฟือยได้ เบื่อไปทุกสิ่งทุกอย่าง

ค้นพบสิ่งที่หามานาน ที่กลางกาย

คำสอนของหลวงพ่อเป็นคำสอนที่นำสมัย โดยเฉพาะเรื่องความเป็นระเบียบเรียบร้อย และเรื่องการแสดงความเคารพต่อพระภิกษุสงฆ์ ดิฉันพบว่า นี่คือสิ่งที่สำคัญ เพราะหากเรายังรักษาวัฒนธรรมชาวพุทธนี้ไว้ได้ ลูกหลานของเราก็จะสามารถสืบสานวัฒนธรรมอันดีงามนี้ต่อไป

แม้มืดตื้อมืดมิด ก็มีสิทธิ์เข้าถึงธรรม

ลูกขอกราบเรียนด้วยความจริงจากใจว่า ประสบการณ์การนั่งสมาธิของลูกเจอแต่ 3ม. มาตลอด คือ มืด, เมื่อย, มึน ลูกพบกับความปวดเมื่อยร่างกายแบบสุดๆ ปวดศีรษะมาก ปวดต้นคอ ปวดกระบอกตา ปวดตามตัว เหมือนถูกทุบ มืดตื้อมืดมิด นึกนิมิตก็ลำบากยากเย็น แต่ลูกก็ไม่เคยย่อท้อ เมื่อมีเวลาลูกก็มาเข้าร่วมโครงการครั้งแล้วครั้งเล่า รวมเวลาแล้วมากกว่า 10ปี

ชีวิตระดับสามดาว

ประสบการณ์ภายในในช่วงแรกๆของการนั่งสมาธิ ลูกก็ง่วงและชอบลุ้น เร่ง เพ่ง จ้อง ให้ตัวเองได้เห็นไวๆค่ะ แต่ก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา มีแต่ความเครียด ต่อมาก็เกิดอาการวัยรุ่นปลง นั่งเอานั่ง คือ ไม่ได้คิดอะไรมากมาย แค่ได้นั่งก็ดีแล้ว ไม่ควรมีความคิด เรามีหน้าที่ดู ไม่ใช่ผู้กำกับการแสดง ไม่เจ้ากี้เจ้าการ

การปฏิบัติธรรมเหมือนอากาศ ถ้าใครหายใจก็จะได้ประโยชน์จากอากาศนั้น

การเห็นภาพภายในเหมือนเปิดสวิตช์ไฟ แล้วเราจะเห็นทุกอย่างในตัว สิ่งต่างๆในตัวจะเกิดขึ้นมาเองโดยไม่ต้องเรียกร้อง...การปฏิบัติธรรม เป็นสิ่งที่ไม่แบ่งแยกนิกาย เป็นสากลโลก ใครปฏิบัติก็ได้ความสุขเหมือนกัน การปฏิบัติธรรมเหมือนอากาศที่ไม่แยกว่า จะเป็นของคนจนหรือคนรวย ถ้าใครหายใจก็จะได้ประโยชน์จากอากาศนั้น

เพียงแค่หลับตาเบาๆ เท่านั้นเอง

เมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ลูกปวดหูมาก เหมือนได้ยินเสียงสว่านดังในหูตลอดเวลา หมอบอกว่า ลูกเรียนหนักเกินไป พักผ่อนน้อย ทำให้เลือดไปเลี้ยงที่หูไม่พอ แถมยังไม่มียารักษาอีก ลูกจึงนึกถึงคำสอนของหลวงพ่อว่า “คนเรา...ถ้าบุญหย่อนก็จะมีอุปสรรค...โรคภัยก็จะเกิด” ลูกจึงเพิ่มเวลาในการนั่งสมาธิมากขึ้น ตอนนี้อาการของลูกดีขึ้นมากแล้วค่ะ

อานุภาพพระเดชพระคุณหลวงปู่จากประเทศฝรั่งเศส "ทะลุมิติ มาได้ไง"

ตอนนั้นอัลเฟรด ร้องเสียงหลงดังลั่น ลูกก็ตกใจก็ร้องกรี๊ดตามไปด้วย ความรู้สึกมันเหมือนเรา Shock ไปเลย คิดว่าเราตายแน่ๆ แล้วความรู้สึกของลูกก็กลับมาอีกครั้ง เมื่อลูกได้ยินเสียงอัลเฟรดค่ะ อัลเฟรด พูดออกมาเป็นภาษาไทย ว่า “ขอบคุณครับหลวงปู่ ขอบคุณที่ช่วยผมครับ ขอบคุณมากๆครับ” พร้อมกับพนมมือท่วมหัว ส่วนตัวลูกกำลังหาย Shock มือไม้ยังสั่นอยู่ งงว่าเรากำลังอยู่ที่ไหน เรารอดตายจริงๆหรือนี่