มงคลที่ ๑๐ มีวาจาสุภาษิต - โคนันทวิสาล

จะเห็นได้ว่า การกล่าววาจาทุพภาษิต เช่น คำหยาบ คำด่านั้น ไม่ดีเลย เหมือนที่พราหมณ์พูดกับโคนันทิวิสาล ในการเดิมพันครั้งแรก ทำให้ต้องเสียทรัพย์แก่เศรษฐีและอับอายขายหน้า แต่ครั้นพราหมณ์กล่าวถ้อยคำที่ไพเราะเสนาะหู และเสริมสร้างกำลังใจให้แก่กัน ก็สามารถกู้ชื่อเสียงกลับคืนมาได้ และยังได้ทรัพย์สินอีกมากมาย เพราะคำพูดที่ไพเราะนั้นมีฤทธิ์ มีอานุภาพ

มงคลที่ ๖ ตั้งตนชอบ - การตั้งตนไว้ชอบ

พราหมณ์ผู้หนึ่งชื่อ ภารทวาชะ เป็นมิจฉาทิฏฐิ อาศัยอยู่ในกรุงราชคฤห์ เขาไม่มีความศรัทธาเลื่อมใสในพระรัตนตรัย หากใครกล่าวเพียงแค่ว่า "พุทโธ ธัมโม สังโฆ" เขาจะรีบปิดหู จิตใจของเขานั้นแข็งกระด้างเช่นกับตอตะเคียน แต่พราหมณีผู้เป็นภริยาชื่อ ธนัญชานี ได้บรรลุเป็นโสดาบัน มีศรัทธาเลื่อมใสมั่นคงในพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์ เมื่อสองสามีภรรยาศรัทธาต่างกันเช่นนี้จะเป็นอย่างไร

นับแต่นี้ จะไม่มีอุบัติเหตุทางอารมณ์

แสงนั้นส่องประกายและหมุนช้าๆ แล้วลูกก็เห็นเศียรขององค์พระ ผุดขึ้นมาค่ะ ท่านผุดมาอย่างช้าๆ ตั้งแต่เศียร จมูก ใบหู ปากและรูปร่างของท่านเต็มองค์ที่กำลังนั่งสมาธิอยู่ เป็นองค์พระแก้วใสสวยงาม มีแสงที่ใสสว่างในตัว ลูกมองไปที่จุดเดิมอีกไม่นานก็เห็นองค์พระท่านผุดขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งค่ะ ท่านมาช้าๆเหมือนเดิม ใสและสวยงามไม่มีอะไรมาเปรียบเทียบได้ เห็นแล้วลูกมีความสุขมากๆ

ยอดนักสร้างบารมี

เธอเกิดมาก็ได้สร้างบารมีตั้งแต่ยังเล็ก...ได้ทำบุญที่วัดปากน้ำภาษีเจริญ ในสมัยที่พระเดชพระคุณหลวงปู่ฯยังมีชีวิตอยู่ และยังได้ตามมาสร้างบารมีกับคุณยายอาจารย์ ตั้งแต่สมัยเริ่มสร้างวัดจนถึงปัจจุบัน...และอุทาหรณ์สำหรับผู้ที่มีนิสัยดื้อ ว่ายาก สอนยาก, ผู้ที่ชอบทำเอาหูทวนลม เมื่อพ่อ-แม่สั่งสอน...เมื่อวิบากกรรมส่งผลจะเป็นอย่างไร

มโหสถบัณฑิต ตอนที่ ๑๗ ( ความจริงปรากฏ )

ครั้นเทวดาที่สิงสถิตอยู่ที่เศวตฉัตรของพระราชา ไม่ได้สดับธรรมเทศนาของพระโพธิสัตว์หลายวัน และรู้ว่ามโหสถถูกกลั่นแกล้ง คนดีเทวดาต้องคุ้มครองรักษา พระราชาพระองค์นี้เป็นคนหูเบา มีปัญญาน้อย ไม่รู้จักเลือกใช้คนให้เป็น อาศัยกินบุญเก่าเท่านั้นถึงได้มาบังเกิดเป็นพระราชา เทวดาจึงคิดหาวิธี ที่จะให้มโหสถกลับมาอยู่ในราชสำนักตามเดิม เพื่อตนจะได้ฟังธรรมของมโหสถอีก

เพียงแค่หลับตาเบาๆ เท่านั้นเอง

เมื่อเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ลูกปวดหูมาก เหมือนได้ยินเสียงสว่านดังในหูตลอดเวลา หมอบอกว่า ลูกเรียนหนักเกินไป พักผ่อนน้อย ทำให้เลือดไปเลี้ยงที่หูไม่พอ แถมยังไม่มียารักษาอีก ลูกจึงนึกถึงคำสอนของหลวงพ่อว่า “คนเรา...ถ้าบุญหย่อนก็จะมีอุปสรรค...โรคภัยก็จะเกิด” ลูกจึงเพิ่มเวลาในการนั่งสมาธิมากขึ้น ตอนนี้อาการของลูกดีขึ้นมากแล้วค่ะ

ทศชาติชาดก เรื่อง พระเตมีย์ ผู้ยิ่งด้วยเนกขัมมบารมี ตอนที่ 6

“ต่อจากนี้ไป เราจะแสดงตนเป็นคนง่อยเปลี้ย เป็นคนหูหนวก และเป็นคนใบ้ จนกว่าความปรารถนาของเราจะสำเร็จ” นับจากนั้นมา พระราชกุมารก็มิได้ตรัสอะไรอีก ไม่ทรงขยับพระหัตถ์และพระบาท แม้หิวก็ไม่ทรงร้องไห้ขอดื่มนม

อย่ามามั่วนิ่ม

เรื่องของนักเรียนอนุบาลผันในฝันวิทยาในต่างประเทศที่มีโอกาสได้ร่วมบุญกับวัดพระธรรมกาย ... ได้รับรู้เรื่องราวความเกลียดชังของแม่สามี ที่มีต่อลูกสะใภ้ ...ชีวิตในต่างแดนที่ไม่พ้นบ่วงกรรม กับชีวิตที่พังทลายเพราะเหล้า และคำถาม 1. ผู้ที่คิดจะบวชตั้งแต่เล็กได้ จะต้องประกอบเหตุอย่างไร 2. บุพกรรมใดทำให้น้องชายได้รับอุบัติเหตุจนศีรษะยุบ และหูไม่ได้ยิน 1 ข้าง ต้องทำบุญอะไรจึงจะไม่เจอวิบากกรรมนี้อีก

เหตุเพราะเหล้า จึงเมาแล้วต้องตายด้วยกัน

อุทาหรณ์ของคนที่ชอบใช้ไฟฟ้าช๊อตปลา อันตรายทั้งในปัจจุบัน และในปรโลก…เพื่อนคู่หูที่รักกันมาก เกิดวัน เดือน ปี เดียวกัน แต่ต้องมาจมน้ำตายร่วมกัน เพราะกรรมในอดีตที่ตามมาทัน…ด้วยบุญที่เคยบวชเป็นสามเณร แม้ไม่ได้ตั้งใจบวชอย่างจริงจัง ไม่ได้ปฏิบัติธรรมอะไรอย่างจริงจัง ยังช่วยไว้ไม่ให้ไปมหานรกได้...

รอดตายหายป่วยด้วยอานิสงส์สร้างองค์พระ

ด้วยอานิสงส์ของการสร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว ชายคนหนึ่งป่วยเป็นมะเร็งที่ต่อมน้ำเหลือง แต่ก็หายได้อย่างไม่คาดฝัน ส่วนชายอีกคนหนึ่ง ถูกทำร้าย แต่รอดมาได้เป็นอัศจรรย์...และสำหรับลูกที่ชอบทำเอาหูทวนลมเวลาพ่อ-แม่สั่งสอน เมื่อวิบากกรรมส่งผล จะเป็นอย่างไร...มาร่วมกันศึกษาความเป็นจริงของชีวิต ในแบบของโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา