หมดชีวิต คือหมดเวลา ชีวิตมีค่า เมื่อมีเวลาสร้างบารมี

จากนั้น เมื่อลูกๆนำความรัก และห่วงจากดวงใจของหลวงพ่อ ที่เป็นที่หนึ่งในใจของอาม่า มาบอกให้ฟัง อาม่าจึงทิ้งอายุ 86 ปี ที่เคยคิดว่าเป็นอุปสรรคไว้เบื้องหลัง แล้วมาวัดทุกอาทิตย์ นั่งสมาธิทุกวันมิได้ขาด เมื่อเริ่มทำ ก็ทำได้ เมื่อเริ่มนั่ง ก็นั่งดี เมื่อเริ่มเข้าที่ อะไรๆมันก็ง่าย

สมาธิ เป็นสิ่งที่ทำได้ ถ้าได้ทำ

ที่ผ่านมาลูกนั่งสมาธิอย่างไม่มีเป้าหมาย ลูกคิดว่า นั่งสมาธิขอแค่ความสงบ ความสบายก็พอ คือ ขอแค่ให้ได้นั่ง นั่งคือนั่ง ส่วนจะนิ่งรึเปล่า ลูกดูเบาไม่เคยที่จะสังเกตวิธีการที่ทำใจให้นิ่ง และจะนึกเสมอว่า ถ้าจะนั่งเพื่อเข้าถึงพระธรรมกาย นั่นเป็นเรื่องยากสำหรับเรา ลูกคงไม่มีบุญขนาดนั้น ลูกจึงได้พบกับความปวด และความเมื่อยเป็นรางวัล

เนรมิตพระมหามณฑป พุทธรูป"หลวงพ่อทองคำ"

เด็กผมหอม

ชาวลาวในอเมริกา...เธอป่วยด้วยอาการแปลกๆ แม้แต่หมอยังหาสาเหตุไม่พบ กล่าวคือ เริ่มแรกจะมีอาการคันคอ เจ็บคอ แล้วคอก็จะบวมเหมือนอาการหัวโน โดยจะบวมไล่เป็นวงกลมจากใบหน้าด้านซ้าย ไปจนถึงคอด้านขวา...นอกจากนี้เธอยังเคยฝันว่า ได้ไปเที่ยวเมืองบาดาลอีกด้วย...ลูกสาวของเธอ เป็นเด็กเลี้ยงง่าย ฉลาด รักบุญ ที่สำคัญผมของเธอนุ่มสลวย และยังมีกลิ่นหอมอีกด้วย

สร้างพระ อาการดีขึ้น

เธอป่วยเป็นมะเร็งต่อมน้ำเหลือง ต้องเข้ารับการรักษาด้วยเคมีบำบัด จนผมร่วงหมดศีรษะ อีกทั้งยังมีอาการคลื่นไส้อาเจียนจนต้องไปให้น้ำเกลือ...แต่เมื่อเธอระลึกนึกถึงบุญที่ได้สร้างองค์พระธรรมกายประจำตัว เธอกลับมีอาการดีขึ้นจนเห็นได้ชัด