กรมธรรม์ประกันชีวิต (ในสังสารวัฏ)

ลูกก็ไม่ได้ภาวนา “สัมมา อะระหัง” อีก เพราะใจหยุดเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไร เชื่อคำคุณครูไม่ใหญ่ที่บอกว่า มีอะไรให้ดูก็ดูกันไป ลูกยิ่งมององค์พระก็ยิ่งงาม ยิ่งมีความสุข เหมือนที่ลูกเคยได้ยินใครเคยบอกไว้ว่า “สุขจริงหนอ สุขจริงหนอ” มันเป็นอย่างนี้นี่เอง ช่างเป็นความสุขที่ไม่อาจบรรยายได้ เป็นความสุขที่มาเติมเต็มให้กับชีวิต ไม่เหมือนความสุขแบบพร่องๆ อย่างที่เคยพบในทางโลก

เอาแครอทมาฝาก

ตอนที่เธอเกิดมา คนในครอบครัวต่างเข้าใจว่า เธอคือคุณป้า (พี่สาวของคุณพ่อ) ที่ตายไปแล้วมาเกิด คุณปู่กับคุณย่าจึงรักเธอเหมือนลูกของท่านเอง เธอมีพี่สาวบุญธรรมคนหนึ่ง ซึ่งคุณปู่คุณย่า รับมาเลี้ยงด้วยความสงสาร ทั้งๆที่เธอมีชีวิตเพียบพร้อมกว่า แต่เธอก็อดที่จะรู้สึกอิจฉาพี่สาวบุญธรรมคนนี้ไม่ได้...ทุกเรื่องราวล้วนมีเหตุทั้งสิ้น เธอคือคุณป้ามาเกิดใหม่หรือไม่ ทำไมเธอจึงรู้สึกไม่ดีดังกล่าวกับพี่สาวบุญธรรม...ที่นี่...มีคำตอบ

สมาธิ...อัศจรรย์เกินจินตนาการ

มะเร็งลามจากต่อมน้ำเหลืองสู่ลำคอ แล้วลามต่อไปถึงปอด อันเป็นระยะสุดท้าย วินาทีนั้น...ลูกหวาดกลัวจนตัวสั่น หน้าซีดเหมือนไก่ถูกต้มสุก รู้สึกเคว้งคว้าง สับสน เหมือนหลงทางอยู่กลางป่าเพียงลำพัง หวั่นไหว หวาดกลัวมรณภัยที่กำลังคืบคลานเข้ามาใกล้ แต่ใครเล่าจะยอมตายจากลูกน้อยที่แสนรักแสนห่วงใย ตราบยังมีลมหายใจ ชีวิตย่อมมีความหวัง

ฉันมันดื้อ

อุทาหรณ์ของการอธิษฐาน...เพราะคำอธิษฐาน ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่ง ต้องพบกับความทุกข์ในการครองเรือน เธอไม่สามารถหวังพึ่งเงินทองจากสามีได้เลย อีกทั้งยังต้องใช้หนี้แทนสามีอีกด้วย ทั้งๆที่ความจริง ตัวเธอเองก็ได้เคยตั้งใจไว้ว่า จะไม่แต่งงาน...มาร่วมกันศึกษาชีวิตของเธอ ในแบบของนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

ไม่เอาน่า...อย่าคิด

เรื่องราวของนักสร้างบารมี...เธอรู้จักหมู่คณะตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม...ด้วยเชื่อในคำสอนของมหาปูชนียาจารย์ ทำให้เธอตัดสินใจไม่ใช้ชีวิตครองเรือน ถือศีลแปด และเข้ามาเป็นอุบาสิกา ทำงานรับใช้พระพุทธศาสนา...อุทาหรณ์ของผลแห่งบุญและบาป...คุณพ่อของเธอเป็นคนเจ้าชู้มีภรรยาหลายคน คุณยายของเธอเป็นคนใจบุญ ตักบาตรสม่ำเสมอ และจะไปถืออุโบสถศีลที่วัดเป็นประจำ...ชีวิตหลังความตายของท่านทั้งสองจะเป็นอย่างไร

แม่พริกขี้หนู..แวบจู๊ด

ก่อนที่เธอจะเกิดมา คุณแม่ของเธอเคยเสียลูกชายไปตั้งแต่เขาอายุได้เพียง 7วัน คุณแม่ได้เอาเขม่าดำก้นหม้อ ป้ายที่หน้าผากด้านซ้าย ก่อนนำศพไปเผา...เมื่อเธอเกิดมา ก็มีปานที่หน้าผากตรงจุดเดียวกัน คุณแม่เชื่อว่าเธอคือลูกชายที่ตายไปมาเกิด...ในวัยเด็ก เธอเคยพบเหตุการณ์ประหลาด มีเด็กตัวเล็กๆสูงแค่เข่า (ตอนนั้นเธออายุ 5ขวบ) มาเล่นกับเธอ แล้ววิ่งหายไปในดงเถาวัลย์เตี้ยๆข้างรั้ว...ปัจจุบัน เธอเป็นอาสาสมัครช่วยงานที่วัดในวันอาทิตย์

ฉันมันดื้อ

อุทาหรณ์ของการอธิษฐาน...เพราะคำอธิษฐาน ทำให้ผู้หญิงคนหนึ่ง ต้องพบกับความทุกข์ในการครองเรือน เธอไม่สามารถหวังพึ่งเงินทองจากสามีได้เลย อีกทั้งยังต้องใช้หนี้แทนสามีอีกด้วย ทั้งๆที่ความจริง ตัวเธอเองก็ได้เคยตั้งใจไว้ว่า จะไม่แต่งงาน...มาร่วมกันศึกษาชีวิตของเธอ ในแบบของนักเรียนโรงเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยา

เธอคือสุดหัวใจของฉัน

ด้วยความรักที่เขามีต่อภรรยา ทำให้เขาพยายามที่จะยื้อชีวิตของเธอไว้ แม้แพทย์จะลงความเห็นว่า เธอไม่รอดแน่ เธอป่วยหนักจนโอกาสรอดเหลือน้อยมาก แม้จะต้องเสียเงินเสียทองสักเท่าใด เขาก็ตั้งใจที่จะทำให้เธอจนถึงที่สุด...และมาร่วมกันศึกษาชีวิตของนักสร้างบารมี ผู้ยอมอุทิศตนทำงานเพื่อพระศาสนา เส้นทางการสร้างบารมีของเธอเป็นอย่างไร เมื่อมีอุปสรรคในการสร้างบารมี เธอทำอย่างไร

ไม่เอาน่า...อย่าคิดมาก

เรื่องราวของนักสร้างบารมี...เธอรู้จักหมู่คณะตั้งแต่เมื่อครั้งยังเป็นศูนย์พุทธจักรปฏิบัติธรรม...ด้วยเชื่อในคำสอนของมหาปูชนียาจารย์ ทำให้เธอตัดสินใจไม่ใช้ชีวิตครองเรือน ถือศีลแปด และเข้ามาเป็นอุบาสิกา ทำงานรับใช้พระพุทธศาสนา...อุทาหรณ์ของผลแห่งบุญและบาป...คุณพ่อของเธอเป็นคนเจ้าชู้มีภรรยาหลายคน คุณยายของเธอเป็นคนใจบุญ ตักบาตรสม่ำเสมอ และจะไปถืออุโบสถศีลที่วัดเป็นประจำ...ชีวิตหลังความตายของท่านทั้งสองจะเป็นอย่างไร

ชีวิตโลเล ก็เหมือน เรือที่เหออกจากเส้นทาง

วันเผาคุณตาลูกรับไม่ได้จริงๆเลยค่ะ ตอนนั้นรู้เลยว่าหัวใจสลายเป็นอย่างไร ลูกจำได้ว่า ลูกจะวิ่งเข้าไปในเมรุ จะไปพร้อมกับคุณตา ดีแต่ว่ามีคนคว้าไว้ได้ทัน ลูกรู้สึกว่า “อะไรกันคนที่มีร่างกาย เห็นๆกันอยู่ เผาไปแล้วไม่เหลืออะไรเลย” ลูกเสียใจมากเลยค่ะกับความสูญเสียครั้งแรกในชีวิต