ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ทำคุณบูชาโทษ

การบำเพ็ญประโยชน์ โดยไม่ฉลาดในประโยชน์ จะนำความสุขมาให้ไม่ได้เลย ผู้มีปัญญาทรามย่อมพร่าประโยชน์ ดุจลิงเฝ้าสวนฉะนั้น (ขุ.ชา.เอก.๒๗/๑๕)

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ไม่ละทิ้งธรรม

บัณฑิตย่อมไม่ประพฤติกรรมชั่ว เพราะเหตุแห่งสุขตน สัตบุรุษอันทุกข์ถูกต้อง แม้พลาดพลั้งไป ก็ไม่ยอมละธรรม เพราะฉันทาคติและโทสาคติ

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : น้อยนัก สั้นนัก

อปฺปํ วต ชีวิตํ อิทํ ชีวิตนี้น้อยนัก ชีวิตนี้สั้นนัก คนประมาทมักคิดว่าตนมีเวลามากมาย ทำเหมือนชีวิตตนเป็นอมตะ ไม่มีหมดอายุ ไม่มีวันตาย แท้จริงแล้วทุกสรรพสิ่งล้วนไม่จีรังเที่ยงแท้

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : หยุดจิต หยุดน้ำตา

สุทุทฺทสํ สุนิปุณํ ยตฺถ กามนิปาตินํ จิตนั้นเห็นได้แสนยาก ละเอียดอ่อนยิ่งนัก มักตกไปหาอารมณ์ที่ใคร่ (ขุ.ธ.๒๕/๑๓)

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : อยู่กับปัจจุบันลดทุกข์ ๒ เท่า

สิ่งที่ผ่านไปแล้ว ข้าฯ มิได้เศร้าสร้อยถึง สิ่งที่ยังไม่มีมา ข้าฯ ก็มิได้คาดหวัง ข้าฯ เป็นอยู่ด้วยสิ่งที่มีอยู่เฉพาะหน้าเท่านั้น ด้วยเหตุนี้ ผิวพรรณของข้าฯ จึงผ่องใส

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ตกทุกข์ก็สุขได้

ทุกฺเข สุขานิ วินฺทติ คนมีปัญญา เมื่อถึงคราวตกทุกข์ ก็ยังหาสุขได้ (๒๗/๒๔๔๔)

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : คําพูดของคนไม่ดี

ปกติของคนดี คือ คิดดี พูดดี ทําดี ปกติของคนไม่ดี คือ คิดไม่ดี พูดไม่ดี ทําไม่ดี

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : เพียรบากบั่นต่อเนื่อง

ผู้ฉลาดย่อมเพ่งพินิจ พิเคราะห์ พิจารณา ผู้ฉลาดย่อมเห็นคุณค่าความเพียร ทำความเพียรไม่ลดละ

ส่องธรรม ล้ำภาษิต : ผู้เตือน - ผู้ถูกเตือน

ผู้เตือนเตือนจนผู้ถูกเตือนกลัว ผู้ถูกเตือนมีปฏิกิริยาจนผู้เตือนไม่กล้าเตือน

เพื่อนแท้คือบุญ

สหาโย อตฺถชาตสฺส โหติ มิตฺตํ ปุนปฺปุนํ สยํ กตานิ ปุญฺญฺานิ ตํ มิตฺตํ สมฺปรายิกํ. สหายเป็นมิตรของคนผู้มีความต้องการเกิดขึ้นบ่อย ๆ บุญทั้งหลายที่ตนทำ เอง บุญนั้นจะเป็นมิตรในสัมปรายภพ