DMC 是什么 ?

女生的尊严

ตัวลูกเอง ตลอด ๒๐ กว่าปีที่ได้มาสร้างบารมีกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อและหมู่คณะ ลูกมีความสุขมาก แต่เมื่อ ๖-๗ เดือนก่อนจนถึงปัจจุบัน ความสุขนั้นหายไปส่วนหนึ่งทีเดียว เพราะลูกป่วยเป็นโรคภูมิแพ้กำเริบอย่างมาก ผิวหนังเป็นผื่นแดงไปทั่วตัวรวมทั้งใบหน้า มีอาการคันที่ผิวหนัง ตลอดทั้งศีรษะและตามตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลากลางคืน จะมีอาการคันมากๆ

罗城

“ ผมนี่แหละ..ต้องเป็นผู้มาฟื้นฟู บูรณะ และรักษาเมืองโบราณแห่งนี้ไว้ ให้เป็นสมบัติของพระศาสนาสืบไป ” เพราะผมเชื่อเหลือเกินว่า เวียงลอ คงเคยเป็นเมืองที่มีความรุ่งเรืองทางพุทธศาสนาเป็นอย่างมาก เพราะผืนดินแห่งนี้ แม้จะเป็นเพียงตำบลเล็กๆ แต่กลับมีวัดมากถึง 10 กว่าวัด

ตุ๊ย 怀孕

เมื่อคุณพ่ออยู่ธุดงค์จนครบ ๗ วัน ลูกยังจำวันที่คุณพ่อกลับจากธุดงค์ได้ ท่านแต่งกายในชุดขาวล้วน มือหนึ่งถือกระเป๋าเสื้อผ้า อีกมือหนึ่งก็แบกกลด เดินเข้าบ้านมาด้วยท่าทางที่ใจเย็น แล้วคุณพ่อก็บอกกับคุณแม่ด้วยประโยคแรกว่า “ผมจะเลิกดื่มเหล้า เลิกสูบบุหรี่ตลอดชีวิต”

我总是愛你

เธอเริ่มคบเพื่อนทางอินเตอร์เนตที่พาเธอไปร่วมเล่น เกมส์แปลกๆ คือเธอและเพื่อนถูกคนกลุ่มหนึ่งบังคับให้ทำกิจกรรมต่างๆโดยไม่ให้ติดต่อกับ ทางบ้าน นอกจากจะโทรไปขอเงิน ขอไม่ได้ก็จะยืมเงินจากเพื่อนๆของเธอ เธอบอกว่าเอาไปช่วยเพื่อนที่ถูกจับเป็นตัวประกันในเกมส์ ลูกต้องตามใช้หนี้ให้เธอรวมเป็นเงินหลักแสนบาท

双小鬼咬手臂

ลูกเกิดในครอบครัวที่มีฐานะยากจน ซึ่งจัดว่าเป็นความไร้ลาภ ขณะที่ความมีโรคก็ไม่ยอมน้อยหน้า ได้ติดตามลูกมาในวันแรกเกิดเลยทีเดียว พอลูกอายุได้ราว 10 ขวบ ก็เกิดอาการไอโขลกๆอย่างรุนแรงจนเสลดพันคอ หายใจไม่ออก หน้าเปลี่ยนเป็นสีเขียว แทบจะเดินทางออกจากกายมนุษย์แล้ว

ยิ้มระดับโลก

คุณแม่ของผม เกิดมาในฐานะที่ร่ำรวย เกิดที่กรุงเทพฯแถวโบ้เบ้ คนแถวนั้นมักจะเล่าเรื่องคุณแม่ตอนสาวๆให้ผมฟังว่า คุณแม่เหมือนนางฟ้า มีความสง่างามภูมิฐานมาก รอยยิ้มของคุณแม่นั้นงดงามมากๆ แต่หลังจากแต่งงานกลับไม่ได้ใช้สมบัติเหล่านั้น เพราะไม่มีความปีติยินดีในบุญ เรื่องมีอยู่ว่า

孤單多大， 孤單如牛大

หลังจากน้องชายคนที่สองเสียชีวิตอย่างกะทันหันด้วย อุบัติเหตุแล้ว เขาคิดถึงน้องมาก เขาก็ได้แต่เหงา เขาเหงาซะมากมาย เขาอยากรู้จังเลยว่า ความเหงานี่ตัวใหญ่โตเท่าตัวอะไร? จึงหันไปพึ่งกัญชา-ยาบ้าอย่างหนักจนเกิดอาการประสาทหลอน จนต้องเข้าสถานบำบัด ปัจจุบันเลิกได้แล้วแต่กลายเป็นคนซึมเศร้า และเชื่องช้า

眼镜后的悲伤眼

เธอได้ล้มป่วยด้วยโรคลูคิวเมีย (มะเร็งในเม็ดเลือดขาว) ปลายปี 2548 หมอบอกว่า เธอจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกิน 1 สัปดาห์ เพราะ โรคของเธอมาถึงระยะสุดท้ายแล้ว สองสามีภรรยารู้สึกเศร้าเสียใจมาก ทางออกสุดท้าย เขานึกถึงเพื่อนชาวพุทธ คือ ตัวผม พร้อมกับส่งคำถามว่า “หากมีคนมาบอกว่าภายในสัปดาห์นี้คุณจะต้องตาย ชาวพุทธเขาเตรียมตัวกันอย่างไร”

没有预警

หลวงพ่อบอกว่า ที่พวกเราได้มาสร้างบุญเช่นนี้ ไม่ใช่เกิดขึ้นโดยบังเอิญ แต่เป็นเพราะเราได้เคยสร้างบุญร่วมกันมาก่อน ลูกฟังแล้วก็ยังไม่คิดอะไร จนวันรุ่งขึ้นหนังสือพิมพ์ ลงข่าวหน้าหนึ่ง ว่าผู้หญิงคนหนึ่ง ใช้สายไฟจี้ตัวเองตาย พอลูกเห็นภาพ ก็นิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เพราะผู้หญิงคนนั้น คือ เพื่อนของลูก ที่เดิมนัดกับลูกจะมาวัดในวันลอยกระทง แต่ไม่มานั่นเอง ลูกย้อนนึกถึงคำพูดหลวงพ่ออีกครั้ง เธอคงไม่ได้ทำบุญร่วมกันมา จึงหมดโอกาสสร้างบุญร่วมกันในชาติน