他是谁 ?

ผู้ให้ข้าวน้ำ ชื่อว่าให้กำลัง ผู้ให้สถานที่ ชื่อว่าให้ทุกสิ่งทุกอย่าง ลูกเป็นหนึ่งในทีมงานก่อสร้างสถานที่สำคัญ เพื่ออวดชาวโลกว่าเป็นสิ่งมหัศจรรย์แห่งบุญที่อลังการที่สุดในโลก ซึ่งถ้ามองจากภายนอกจะปะทะกับความยิ่งใหญ่แล้ว ทว่าก้าวเหยียบย่างไปด้านในแล้วยิ่งใหญ่กว่า

想住在吾奔府

พี่เขยป่วยเป็นโรคไตวายเรื้อรัง แต่ ไม่ยอมฟอกไตเพราะมีความตั้งใจจะเก็บเงินไว้ทำบุญ เป็นประธานทอดกฐิน ที่วัดใกล้บ้าน และไม่ว่าใครต่อใครก็ตาม มาพูดให้พี่เขยฟอกไต พี่เขยก็ไม่ยอม บอกแต่เพียงว่า “ฟอกก็ตาย ไม่ฟอกก็ตาย ไม่ฟอกดีกว่า”

安全第一

我有五个兄弟姐妹，我是老二。父母亲开了一家熨洗店。我们是善心的家庭，外公、外婆、父亲、母亲以及孩子们都爱修功德。我还记得母亲喜欢到北揽寺修功德，去的时候，她不会忘记带我和外公一起去。当时祖师还活着，自祖师往生后。从佛历2506年，母亲就跟随詹老奶奶来到佛法实践之家修波罗蜜，有机会在北揽寺护持法胜师父和施命师父出家的功德。

要懂得爱母亲

祖父和祖母在中国都是农夫，因在生活上有困难，让他们决定移民到泰国。他们两人在海上渡过三十天才到达。当初在泰国，祖母卖粥，祖父用小小的机器制做拉面来卖，但祖父在泰国没能呆多久。在第二世界大战争时，当他五十九岁时，就因患了霍乱而死亡。因为这原因祖母就取代祖父成为家庭的经济主力，要努力工作赚钱为了养活七个孩子。

那晚夜的陌生人

ผมมีเหตุการณ์ประหลาดเรื่องหนึ่ง ที่เป็นเหตุทำให้ชีวิตในการสร้างบารมีของผมเปลี่ยนแปลงไป ผมได้รับโทรศัพท์จากชายคนหนึ่ง ซึ่งผมไม่เคยรู้จักเขามาก่อน แต่เขารู้จักผมทุกอย่าง ทั้งความคิด จิตใจ นิสัยส่วนตัว รวมถึงเพื่อนผมทุกคน และทุกคนในบ้าน

เด็กไทยยุคไฮเทค

บ่อยครั้งลูกนึกยอมแพ้และไม่ เข้าใจว่าทำไมยิ่งสร้างบุญ ชีวิตยิ่งตกต่ำจนไม่เหลืออะไรเลย รู้สึกมืดมนไปหมดเหมือนกับท้องฟ้าที่ดำสนิท แม้ลูกท้อแท้อย่างถึงที่สุดแต่ก็ยังไม่ยอมพ่ายแพ้ต่อชะตากรรม และเลือกที่จะสู้ตาย เปลี่ยนความท้อแท้เป็นความท้าทาย สุดท้ายลูกก็พบว่าวิธีแก้ไขความท้อแท้ที่ดีที่สุด คือ เลิกคิดถึงมัน และปลุกกำลังใจให้ลุกโชติช่วงขึ้นขึ้นมาแล้วมุ่งหน้าทำบุญต่อไป ด้วยความเชื่อมั่นว่าสักวันบุญจะต้องส่งผลอย่างแน่นอน

顽皮皮的女孩

พออายุได้ 5 ขวบ จู่ๆก็มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆสูงเท่าเข่าแต่งตัวน่ารักมาก มาวิ่งเล่นกับลูกดูเธอระวังตัวมาก สัก พักลูกก็คิดในใจว่า เราจะจับตัวเด็กคนนี้ไปให้แม่ดู พอคิดจบเด็กคนนั้นก็วิ่งจู๊ดหายเข้าไปในพุ่มเถาวัลย์เตี้ยๆที่เลื้อยอยู่ ข้างรั้ว 7 ขวบก็คุยกับปลาช่อนรู้เรื่อง ปลาบอกว่า“ปล่อยฉันไปเถอะ อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันยังมีลูกเล็กๆต้องดูแล” ลูกได้ยินดังนั้นก็ใจอ่อน “ปล่อยก็ได้ เธออยู่นิ่งๆนะเดี๋ยวเธอจะเจ็บ”

史丹佛

ปัจจุบัน ลูกได้รับทุนเล่าเรียนหลวง (ทุนคิง) (King’s Scholarship) มาศึกษาต่อที่สหรัฐอเมริกา กำลังศึกษาในชั้นปีที่ 2 ของมหาวิทยาลัยแสตนฟอร์ด รัฐแคลิฟอร์เนีย เมื่อภาคการศึกษาที่ผ่านมา ได้ลงเรียนวิชาพุทธประวัติ ซึ่งศึกษาพระประวัติของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าด้วยวิธีแบบตะวันตก คือ อ่านและวิเคราะห์เรื่องราวทางประวัติศาสตร์จากพระไตรปิฎก

二十五岁

ทำไมคนโบราณมักจะพูดว่า วัยเบญจเพส ให้คอยระวังตัว ให้คอยทำบุญเผื่อไว้ บางคนอาจจะตาย หรือป่วยหนักแรงๆในอายุตอนนี้ หรือบางคนก็ได้ดิบได้ดีไปเลยค่ะ แล้วจริงๆเป็นอย่างไรค่ะ และต้องทำอย่างไรให้ถูกหลักวิชชาเมื่อถึงวัยเบญจเพสคะ

其实，你要负责

เมื่อก่อนลูกจะชอบเรื่องการทำนายทายทัก แต่หลวงพ่อบอกว่าเป็นสิ่งไม่ดีลูกจึงเลิกศึกษา และพอลูกตัดสินใจเข้ามาช่วยงานในวัด คนที่อยู่ภายนอกก็จะว่า ลูกเป็นโรคคลั่งศาสนา ขี้เกียจ ไม่มีปัญญาหางานทำ ต้องมาอยู่วัด แต่คำพูดเหล่านั้นไม่ได้สะเทือนใจลูกแม้แต่เล็กน้อย เพราะลูกรู้ว่า บุญทุกบุญที่ลูกได้ทำ มีเงินเป็นพันล้านก็หาซื้อไม่ได้