ยิ้มระดับโลก

คุณแม่ของผม เกิดมาในฐานะที่ร่ำรวย เกิดที่กรุงเทพฯแถวโบ้เบ้ คนแถวนั้นมักจะเล่าเรื่องคุณแม่ตอนสาวๆให้ผมฟังว่า คุณแม่เหมือนนางฟ้า มีความสง่างามภูมิฐานมาก รอยยิ้มของคุณแม่นั้นงดงามมากๆ แต่หลังจากแต่งงานกลับไม่ได้ใช้สมบัติเหล่านั้น เพราะไม่มีความปีติยินดีในบุญ เรื่องมีอยู่ว่า

善恶参半

ทุกครั้งที่ลูกไปทำบุญบูชาข้าวพระและบุญใหญ่ที่วัด ลูกจะอธิษฐาน “ขอให้มีบ้านพร้อมที่ดิน และมีรถยนต์ 1 คัน” ต่อมาในปี 2545 อยู่ๆ คุณตาก็ได้ซื้อรถยนต์ให้ลูก 1 คัน โดยที่ลูกไม่เคยเอ่ยปากขอเลยค่ะ และลูกได้รับมรดกจากแม่บุญธรรม เป็นบ้านพร้อมที่ดินค่ะ ลูกจึงสมหวังในคำอธิษฐานทุกอย่าง ลูกจึงเชื่อมั่นในบุญสุดๆ เลยค่ะ

女生的尊严

ตัวลูกเอง ตลอด ๒๐ กว่าปีที่ได้มาสร้างบารมีกับพระเดชพระคุณหลวงพ่อและหมู่คณะ ลูกมีความสุขมาก แต่เมื่อ ๖-๗ เดือนก่อนจนถึงปัจจุบัน ความสุขนั้นหายไปส่วนหนึ่งทีเดียว เพราะลูกป่วยเป็นโรคภูมิแพ้กำเริบอย่างมาก ผิวหนังเป็นผื่นแดงไปทั่วตัวรวมทั้งใบหน้า มีอาการคันที่ผิวหนัง ตลอดทั้งศีรษะและตามตัว โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเวลากลางคืน จะมีอาการคันมากๆ

ของดีแบบไทยๆ , ใครๆก็ไม่แน่ใจผม

คนที่เชื่อว่าคุณพ่อเป็นลูก ตัวจริง มีเพียงคุณพ่อของพ่อเพียงคนเดียว ส่วนคุณแม่ของพ่อ และน้องๆทั้งหมด รู้สึกไม่ยอมรับในตัวท่าน และรู้สึกคลางแคลงใจตลอดมา จึงทำให้พ่ออยู่กับครอบครัวด้วยความรู้สึกอึดอัด กดดัน และไม่มีความสุขเลย

为什么我会在牌桌上出生

เรื่องขอเด็กที่เกิดมากลางวงไพ่ และโตมากับวงไพ่ ...ความไม่รู้ที่ทำให้เกือบต้องไปอยู่ในปรโลก ...กุมารทองจอมซนที่เหมือนเป็นส่วนหนึ่งในบ้าน ...พบกับโรคภัยที่มากับการดื่มสุรา ...ความทรมานของคนที่ถูกถอนฟันจนเกือบหมดปาก และคำถาม 1. ทำไมข้าพเจ้าจึงต้องเกิดในวงไพ่ ครอบครัวแตกแยกและต้องพลัดพรากจากพี่ชาย 2. กรรมใดทำให้คุณแม่ป่วยเป็นไทรอยด์ จะทำบุญอย่างไรให้ดีขึ้น 3. การเข้าวัดแบบมีคนชวนกับไม่มีคนชวน สร้างบุญมาต่างกันอย่างไร..

差一点

คืนที่ 3 หลังจากพระสวดจบแล้ว ญาติๆ เถียงกันเรื่องมรดก อยู่ๆ ก็มีเสียงหลังคาตูมดังมาก ทุกคนวิ่งออกมาดู ก็ไม่เห็นมีอะไร เป็นเพราะฝีมือพ่อหรือเปล่า? ถ้าใช่พ่อกำลังจะบอกอะไร และพ่อทำเสียงดังด้วยวิธีใดคะ

孤單多大， 孤單如牛大

หลังจากน้องชายคนที่สองเสียชีวิตอย่างกะทันหันด้วย อุบัติเหตุแล้ว เขาคิดถึงน้องมาก เขาก็ได้แต่เหงา เขาเหงาซะมากมาย เขาอยากรู้จังเลยว่า ความเหงานี่ตัวใหญ่โตเท่าตัวอะไร? จึงหันไปพึ่งกัญชา-ยาบ้าอย่างหนักจนเกิดอาการประสาทหลอน จนต้องเข้าสถานบำบัด ปัจจุบันเลิกได้แล้วแต่กลายเป็นคนซึมเศร้า และเชื่องช้า

她的脚不碰地

คุณพ่อ จะเปล่งเสียงร้องอย่างโหยหวนก้องกังวานทุกๆสองนาที โดยไม่เว้นวันหยุดราชการ เสียงร้องของท่านฟังแล้วเหมือนเสียงวัวที่ร้องด้วยความโหยหวนทุกข์ทรมาน ความดังที่เปล่งออกมายากจะคำนวณได้ว่ากี่เดซิเบล ลูกทราบแต่เพียงว่า ได้ยินกันอย่างถ้วนทั่วทั้งหมู่บ้าน

眼镜后的悲伤眼

เธอได้ล้มป่วยด้วยโรคลูคิวเมีย (มะเร็งในเม็ดเลือดขาว) ปลายปี 2548 หมอบอกว่า เธอจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่เกิน 1 สัปดาห์ เพราะ โรคของเธอมาถึงระยะสุดท้ายแล้ว สองสามีภรรยารู้สึกเศร้าเสียใจมาก ทางออกสุดท้าย เขานึกถึงเพื่อนชาวพุทธ คือ ตัวผม พร้อมกับส่งคำถามว่า “หากมีคนมาบอกว่าภายในสัปดาห์นี้คุณจะต้องตาย ชาวพุทธเขาเตรียมตัวกันอย่างไร”

如果你供养，我也要供养

楚阿姨是祖师好友的女儿，也是拉欧阿姨的亲密朋友。楚阿姨是很尊敬和信仰祖师，且有机会帮忙处理祖师母亲的丧礼；做点心供养祖师；一直跟祖师修功德。楚阿姨一知道罗舅舅和拉欧阿姨要供养土地建设祖师纪念堂。她突然说“如果你供养，我也要供养”， 楚阿姨供养土地之后。她就一直希望能看到祖师纪念堂赶快落成，可是她的年纪已九十三岁了。