ศูนย์กลางกายสลายความแตกต่าง

ดิฉันคิดว่า สมาธิคือของสากล ไม่ใช่สำหรับศาสนาพุทธเท่านั้น แต่ทุกคนสามารถทำสมาธิได้ โดยไม่ต้องคำนึงถึงอายุ ศาสนา วัฒนธรรม และเชื้อชาติค่ะ เราทุกคนสามารถรวมกันเป็นหนึ่งเดียวกันได้ด้วยสมาธิ เราทุกคนรวมกันเป็นหนึ่ง และหนึ่งเดียวคือเราทุกคน

คนเก่งเมืองระยอง

ต่อมา ได้ฟังเทศน์จาก พระอาจารย์อารักษ์ พูดถึงคุณยายอาจารย์ว่า คุณยายเคยเป็นผู้จัดการบ้าน วันๆกว่าจะได้นั่งสมาธิต้องทำงานบ้านให้เสร็จก่อน เวลานั่งก็ต้องแอบๆนั่ง ส่วนพวกเราแสนจะสบายทุกอย่าง กินนอนนั่งอย่างสบาย ถ้าเข้าไม่ถึงก็ไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไร บทเทศน์นั้นส่งพลังคำพูดมาสู่ใจลูกให้ฮึดสู้ว่า “ครูอย่างยายยังทำได้ ศิษย์อย่างเราก็ต้องทำได้” จึงเพิ่มชั่วโมงหยุดนิ่งใจอย่างเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ

สันติภาพโลก เริ่มต้นที่ตัวเรา

ผมคิดว่า สิ่งที่วัดพระธรรมกายกำลังทำอยู่นี้ ยิ่งใหญ่มาก และเป็นส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลง กระบวนทัศน์ทางความคิดของผู้คนที่เกิดขึ้นในปัจจุบัน ผู้คนเริ่มตระหนักถึงความสำคัญของการรู้จักตัวเอง การแสวงหาวิธีการดำเนินชีวิตในรูปแบบใหม่ๆ การอยู่ร่วมกันอย่างสันติ ซึ่งผู้นำทางศาสนาและจิตวิญญาณอย่างพระเดชพระคุณหลวงพ่อทั้งสอง จะมีส่วนสำคัญยิ่ง ในการช่วยพวกเขาเหล่านั้นให้รู้จักวิธีการค้นหาตัวเอง และทำให้เขาได้เข้าใจความจริงของชีวิต

มีความสุขในทุกที่ เมื่อมีองค์พระอยู่ภายใน

สักพักหนึ่ง องค์พระท่านก็ค่อยๆ ใสขึ้นๆ ลูกรู้สึกมีความสุขมาก ขณะที่กำลังมีความสุขเพลินๆ จู่ๆ ลูกก็ถูกดูดอย่างแรง เหมือนตัวลูกเข้าไปอยู่ในดวงแก้วใสๆ ในกลางองค์พระอีกทีหนึ่ง พลูกรู้สึกเย็นกายเย็นใจ มีความสุขมาก แม้จะเลิกนั่งแล้วก็ตาม ความรู้สึกยังคงเป็นเหมือนเดิม คือ ใจยังอยู่ในดวงแก้วใสๆนั้นตลอดเวลา

ยูเนสโก กระตุ้นสื่อ ร่วมสร้างสรรค์เพื่อสันติภาพโลก

มหาวิทยาลัยนาโรปะ เพราะโลกต้องการคนดีมากกว่าคนเก่ง

ตายเป็นตายไม่มีใหม่เด็ดขาด, ศักดิ์ศรีลูกผู้หญิง

ครอบครัวชาวจีน...หญิงคนหนึ่ง ต้องแต่งงานแบบคลุมถุงชน แต่แล้วก็ต้องมารับใช้แม่สามี ต้องทำงานหนัก แต่เธอก็สู้อดทน ด้วยมีปณิธานว่า ลูกผู้หญิงชีวิตหนึ่งควรแต่งงานครั้งเดียว...ต่อมา เมื่อลูกๆคนอื่นๆได้แยกครอบครัวออกไป เธออยู่กับลูกสาวคนที่สี่ ลูกสาวคนนี้มักจะทำไม่ดีกับเธอทั้งด้วยคำพูด และการกระทำ จนเธอคิดว่า ลูกสาวคนนี้ คือ ไก่ที่เธอเคยฆ่า กลับมาเกิดเพื่อล้างแค้น

ความสุขภายใน ที่ใครๆก็เอาของฉันไป ไม่ได้

เมื่อก่อนลูกจะอายมากๆ ในการไปบอกบุญ อายเพราะกลัวเขาจะว่า ยิ่งเวลาเจอชาวต่างชาติ ยิ่งไม่กล้าบอกกลัวเขาไม่รู้เรื่อง แต่ตอนนี้ ลูกรู้สึกตรงกันข้ามค่ะ คุณครูไม่ใหญ่สอนว่า..การที่เราไปบอกบุญเขา เราไม่ได้ไปขอ เราไปให้บุญเขาต่างหาก เราไปรักษาสมบัติ ซึ่งทำให้ลูกมั่นใจมากขึ้นค่ะ

เติมใจให้กัน

เธอเกิดมาในครอบครัวที่มีฐานะค่อนข้างดี แต่แล้วจู่ๆก็ต้องกลายมาเป็นครอบครัวที่ยากจนอย่างกะทันหัน จนตั้งตัวไม่ทัน คุณพ่อของเธอใช้สุราเป็นเครื่องดับทุกข์จนต้องแยกทางกับคุณแม่ของเธอในที่สุด...แต่นับเป็นโชคดีที่เธอได้ยอดกัลยาณมิตรชักนำเธอให้ได้มาสร้างบารมีกับหมู่คณะ

โดนของ แต่ไม่ใช่ของคุณไสย

ผู้หญิงคนหนึ่ง...เธอได้เจอกับหมู่คณะตั้งแต่ปี พ.ศ.2528 ได้ทำบุญทุกบุญกับหมู่คณะ และทำหน้าที่ผู้นำบุญอย่างเข้มแข็ง เธอสามารถประพฤติพรหมจรรย์ได้ จนอายุ 45 ปี...เมื่อไม่นานมานี้ เธอได้พบกับผู้ชายคนหนึ่ง อายุ 52 ปี เป็นพ่อหม้าย ลูกติด ภรรยาตาย รู้จักกันได้เพียง 3 เดือน ก็นัดหมายจะไปอยู่ด้วยกันแล้ว เธอเปลี่ยนไปมาก ไม่สนใจในการสร้างบารมีเหมือนแต่ก่อน ห่างจากบุญไป...ญาติพี่น้อง ต่างพากันคิดว่า เธออาจจะถูกคุณไสย...ความจริงเป็นอย่างไร...ที่นี่...มีคำตอบ